دانش آموزان، اغلب با مسایل پیچیده اجتماعی، خانوادگی و تحصیلی مواجه هستند که می تواند مانع ازموفقیت تحصیلی آنها شده و حتی آنها را در معرض شکست تحصیلی قرار دهد. بااین وجود، برخی دانشآموزان هستند که بدون توجه به چالش ها و شرایط نامطلوب به موفقیت هایی دست پیدا می کنند، امادانش آموزانی دیگر با همان شرایط با افت تحصیلی مواجه شده و حتی از تحصیل بازمی مانند (واکسمن، کریو پاردون 2003).موفقیت تحصیلی دانش آموزان در مواجهه با شرایط نامطلوب در طول تحصیل به پدیده تاب آوری مرتبطاست. تاب آوری در مفهوم کلی، اشاره به فرآیند و ظرفیتی از سازگاری موفقیت آمیز باوجود شرایط نامطلوب دارد (مارتین، مارش 1، 2006). اساس نظریه تاب آوری به مطالعات روانشناسی در نیمه قرن بیستم برمی گردد (هیل 1، 2006). بااینوجود بعد از گذشت حدود سه دهه مطالعات تاب آوری در این حوزه در حال گسترش است که توسط سیاست گذاران، آموزش دهندگان و کارگزاران اجتماعی انجام می شود (ون، بردا 3، 2001)، چارچوب نظری تحقیقات تاب آوری توسط نظریه سیستم های بوم شناختی برونفن برنر 4 (1979) تبیین شده است. این نظریه تاب آوری را به عنوان محصول تغییرپذیری از روابط متقابل، مطابق با زمینه اکوسیستمینزدیک به مدل های اکولوژیکی در نظر می گیرد. تاب آوری به عنوان فرآیندی که در لایه های چندگانه شامل:خرد سیستم ها، میان سیستم ها، برون سیستم ها، کلان سیستم و سیستم های زمانی می باشد قالب بندی شدهاست. خرد سیستم ها شامل: خانواده دانش آموزان، همسالان، مدرسه و همسایگانی که دانش آموزان با آنهادر تعامل هستند می باشند.