بررسی و مقایسه پارامترهای شیمیایی آب ()نیترات،سولفات، سختی و هدایت الکتریکی) چاه نیمه شماره 3 سیستان
Publish place: Second National Festival of Water Technologies Unconventional Waters (saline & and wastewater)
Publish Year: 1397
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 707
This Paper With 7 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
WPRTECH02_030
Index date: 9 March 2019
بررسی و مقایسه پارامترهای شیمیایی آب ()نیترات،سولفات، سختی و هدایت الکتریکی) چاه نیمه شماره 3 سیستان abstract
ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و میکروبی آب آشامیدنی مبنای قضاوت قابل شرب بودن آن است. تغییرات نامطلوب در این پارامترها تهدیدی برای سلامت مصرف کنندگان آن است. هدف از این تحقیق، بررسی کیفیت آب آشامیدنی شهرستان زابل در طی سال های 95-96 است. روش انجام مطالعه حاضر به صورت توصیفی بوده و تمامی آزمایش ها در آزمایشگاه تصفیه خانه شرکت آب و فاضلاب زابل انجام شد. حداکثر میزان بدست آمده برای نیترات mg/l 1/3 بود که از مقادیر استاندارد کیفی آب آشامیدنی ایران و استاندارد WHO برای آب آشامیدنی پایین ترمی باشد. سختی آب در سال 96 همچنین فروردین و اردیبهشت ماه 97 کمتر از حد مطلوب (استاندارد ملی ایران) و همچنین با لاتر از استاندارد (200میلی گرم بر لیتر) بدست آمد. میزان هدایت الکتریکی بین μs/cm 793-1322 بدست آمد که پایین تر از حد مطلوب بود. طبق محدوده بدست آمده برای غلظت سولفات در این تحقیق، می توان گفت غلظت سولفات چاه نیمه شماره 3 سیستان پایین تر از حد مجاز استاندارد ملی ایران ( 400 میلی گرم بر لیتر) است. نتایج این تحقیق نشان داد که کیفیت آب چاه نیمه شماره 3 سیستان در مورد پارامترهای اندازه گیری شده مطلوب است و برای مصرف کنندگان آب در مورد این پارامترها نگرانی وجود ندارد
بررسی و مقایسه پارامترهای شیمیایی آب ()نیترات،سولفات، سختی و هدایت الکتریکی) چاه نیمه شماره 3 سیستان Keywords:
بررسی و مقایسه پارامترهای شیمیایی آب ()نیترات،سولفات، سختی و هدایت الکتریکی) چاه نیمه شماره 3 سیستان authors
احسان اکاتی
کارشناس ارشد شیمی کاربردی، کارشناس آزمایشگاه شرکت مهندسی آب و فاضلاب زابل
حبیب اعلایی
کارشناس ارشد مکانیک، شرکت مهندسی آب وفاضلاب استان سیستان و بلوچستان
نرجس اکاتی
دکترای محیط زیست، استادیارگروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه زابل