بررسی رابطه بین انعطاف پذیری استراتژیک با عملکرد صادراتی با نقش تعدیلگری محیط صادراتی (مورد مطالعه: شرکت های صادر کننده مواد غذایی شهرستان سنندج)

امروزه، صادرات مهمترین شاخص در توسعه جهانی کشورها محسوب می شود. و میزان موفقیت یکشرکت در امر صادرات را با عملکرد صادراتی آن ارزیابی می کنند. به همین خاطر مساله ارزیابی عملکردسالیان زیادی است که محققان و کاربران را به چالش و پژوهش واداشته است. هدف از انجام پژوهشحاضر، شناسایی تاثیر محیط صادراتی بر رابطه بین انعطاف پذیری استراتژیک با عملکرد صادراتی درشرکت های صادرکننده مواد غذایی شهرستان سنندج است. این پژوهش بر حسب روش، توصیفی و ازشاخه همبستگی، به لحاظ زمانی، تک مقطعی و از نظر هدف، کاربردی است. تعداد جامعه آماری 87 نفراز مدیران و کارشناسان شرکت های صادرکننده مواد غذایی شهرستان سنندج بودند که از این تعداد، 71نفر به عنوان نمونه انتخاب شده است. روش نمونه گیری، تصادفی طبقه ای متناسب با حجم جامعه و ابزارگردآوری داده ها، پرسشنامه های استاندارد انعطاف پذیری استراتژیک، محیط صادراتی و عملکرد صادراتیمی باشد. جهت تعیین روایی پرسشنامه ها از روایی محتوا و روایی سازه، و برای سنجش پایایی پرسشنامه-ها از روش آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی استفاده شده است. یافته های مهم پژوهش حاکی از وجودارتباط معنادار و مثبت بین انعطاف پذیری استراتژیک و تمامی ابعاد آن با عملکرد صادراتی است.همچنین نتایج مدلسازی معادلات ساختاری نقش تعدیل گری محیط صادراتی را بر رابطه بین انعطافپذیری استراتژیک با عملکرد صادراتی تایید کرد.

Keywords:

انعطاف پذیری استراتژیک , محیط صادراتی , عملکرد صادراتی