افزایش شکل پذیری بتن های پلاستیک بدون کاهش مقاومت از طریق بهینه سازی حجم فاز دوغاب بنتونیت و سیمان در مخلوط

استفاده از دیوارهای آب بند بتن پلاستیک از روشهای موثر در آب بندی پی سدهای احداث شده بر بستر آبرفتی نفوذپذیر م یباشد. داشتن قابلیت شکل پذیری زیاد، مقاومت کافی جهت تحمل بارهای وارده و نفوذپذیری کم از الزامات این نوع بتن ها می باشندکه برای هر پروژه بسته به شرایط خاص ساختگاه و سد مقادیر مجاز برای هر یک از خواص فوق تعیین م یگردند. مبانی تکنولوژی بتن نشانگر رابطه معکوس بین شک لپذیری و مقاومت بوده و لذا در مواردی که مقاومت نسبتًا قابل توجه و در عین حال شک لپذیری زیاد از بتن پلاستیک مد نظر باشد دستیابی همزمان به این خواص با مشکل روبرو خواهد بود. در این تحقیق این فرضیه که علاوه بر شکل پذیری فاز دوغاب بنتونیت و سیمان، حجم نسبی این فاز در مخلوط نیز می تواند روی خواص شک لپذیری بتن پلاستیک موثر باشد، وسط مطالعه گسترده آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصله نشانگر این است که افزایش حجم فاز دوغاب سیمان و بنتونیت روشی موثر در افزایش شک لپذیری مخلوطهای بتن پلاستیکبا حفظ مقاومت می باشد. براساس اندازه گیری ضرایب نفوذپذیری مخلوطهای مورد مطالعه، تأثیر منفی افزایش حجم دوغاب سیمان و بنتونیت در نفوذپذیری مخلوطها جزئی ارزیابی شد

Keywords:

بتن پلاستیک , دیوار آب بند , بنتونیت , شکل پذیری , مقاومت , نفوذپذیری