بررسی تاخیر در زمان انتقال بتن خود تراکم حاوی الیاف فولادی

مسافتهای طولانی حمل بتن موجب می شود که بتن مدتی پس از ساخت، در محل سایت بتن ریزی می شود. این مساله در شهرهایی که به دلیل فقدان یا کمبود کارگاه های بتن آماده مجبورند بتن را از کارگاه های واقع در شهرهای مجاور وارد نمایند باعث می شود که بتن ساخته شده در هنگام حمل و نقل ، زمان زیادی را در راه باشد. طبق مطالعات و مراجع آیین نامه ها محدودیت زمانی تعیین شده طبق ACI این زمان 90 دقیقه برای بتن می باشد. بتن خود تراکم و با توجه به ویژگی هایی که این بتن دارد و باید شرایط لازم را در زمان عملیات بتن ریزی داشته باشد به نظر می رسد این زمانی که آیین نامه ACI تعیین کرده است مناسب بتن خود تراکم نباشد. لذا در این مقاله موضوع مقدار زمان تاخیر در انتقال بتن ریزی خود تراکم با و بدون الیاف و الیاف با درصدهای مختلف مورد توجه قرار می گیرد. بتن خودتراکم که بدون نیاز به ویبراتور می بایستی سه قابلیت جریان پذیری بتن، عبور از بین میلگرد و پایداری داشته باشد، لذا مدت زمان از مرحله ساخت بتن تا مرحله بتن ریزی در المان های سازه ای با توجه به ضرورت استفاده از بتن آماده می تواند همواره ای زمان تاخیر مهم باشد. هدف این پژوهش بیان تاثیر تاخیر بتن ریزی بر مقاومت فشاری بتن است. در مسافتهای طولانی حمل بتن ، هیدراسیون سیمان و در نتیجه گیرش بتن ، ممکن است در داخل بتونیر آغاز شود و در هنگام ریختن بتن در محل استفاده ، کی میت و در نتیجه مقاومت و روانی آن در حد مطلوب نباشد. بر اساس نتایج بدست آمده مقاومت فشاری بتن های خود تراکم با افزایش میزان الیاف فولادی و افزایش تاخیر زمانی در نمونه گیری کاهش می یابد. اما به طور کلی با بالا رفتن سن نمونه ها همانطور که انتظار می رود تمامی نمونه ها با افزایش مقاومت فشاری همراه بودند. با گذشت زمان مخلوط شدن ، کاهش جریان اسلامپ اتفاق افتاد. این مطلب می تواند بصورت افت قابلیت جریان یافتن بتن تازه با گذر زمان تعریف شود. کاهش جریان اسلامپ می تواند منجر به سخت شدگی غیر معمول در بتن تازه ، کاهش مقاومت و دوام ، ایجاد دشواری در پمپ کردن و جای گیری بتن گردد. همچنین با افزایش زمان انتقال برعکس جریان اسلامپ شاهد افزایش زمان آزمایش قیف 7 در مخلوطها اعم از بدون الیاف و با الیاف بودیم

Keywords:

زمان انتقال , بتن خود تراکم , الیاف فولادی , تاخیر بتن ریزی , مقاومت فشاری بتن