بازخوانی مسیله منطقی شر و تیودیسه مبتنی بر خیرهای برتر از سویینبرن

مسیله شر بیش از آن که به وجه قرینه ای و استقرایی و با اتکا بر برخی شرور گزاف و بی هدف یا انبوهی ناملایمات زندگی انسان، وجود خداوند و اوصاف کمالی او را بهچالش کشد، در ساختاری منطقی، اعتقاد به خداوندی عالم، قادر و خیر محض را با وجود شرور در جهان هستی به طور منطقی ناسازگار می دیده است. پیداست که اعتباراین استدلال منطقی در گرو صدق یا محتمل الصدق بودن گزاره الحاقی آن خواهد بود و این در حالی است که فیلسوفانی چون سویینبرن کوشیده اند تا با پاسخ هایی چونتیودیسه معطوف به خیرهای برتر، نادرستی این گزاره الحاقی را نشان دهند. این مقاله می کوشد تا با نگاهی دقیق به استدلال منطقی ملحدین و گزاره الحاقی مورد نظر آنان،دفاع سویینبرن را مطرح و اشکالات وارد بر آن را بررسی کند.

Keywords:

مسیله منطقی شر , گزاره الحاقی , اصل آسان باوری , خیرهای برتر