وضعیت فقهی حقوقی شروط راجع به فرزندآوری یا عدم فرزندآوری در نکاح

یکی از مسایل چالش برانگیز برای زوجین جوان در عصر کنونی، که گاهی منجر بهبروز اختلافات عمیقی فی مابین آن ها می گردد، موضوع داشتن یا نداشتن فرزندمی باشد. سوالی که از نظر حقوقی قابل طرح می باشد این است که آیا فرزندآوری ازآثار نکاح است، به گونه ای که هر نکاحی این اثر را به دنبال دارد یا اینکه نکاح بهخودی خود چنین اثری را ندارد، مگر اینکه شرط استیلاد در ضمن نکاح درج شدهباشد. در این خصوص دو نظریه وجود دارد؛ 1. فرزندآوری از آثار نکاح بوده و اگرزوجین قصد باروری ندارند، باید عدم استیلاد را در ضمن نکاح به طور صریح یاضمنی شرط کنند. 2. نکاح به خودی خود اثری در خصوص فرزندآوری ندارد، مگراینکه طرفین شرط استیلاد را در ضمن عقد صریحا یا ضمنا بگنجانند. مقاله حاضر بارویکرد فقهی حقوقی در صدد اثبات این نظریه است که اگرچه عقد نکاح به خودیخود اثری در خصوص فرزندآوری ندارد، ولی هر نکاحی به صورت شرط ارتکازیمشروط به استیلاد می باشد، به عبارت دیگر استیلاد نیاز به تصریح در نکاح ندارد، بلکهعرفا در ارتکاز طرفین عقد نکاح استیلاد شرط می باشد، مگر اینکه صریحا یا ضمناشرط عدم استیلاد شده باشد.

Keywords:

استیلاد , عزل , شرط ضمنی , شرط صفت , شرط ارتکازی