تاثیر جهت گیری زمانی بر قابلیت تحقق چشم انداز و عملکرد استراتژیک با نقش تعدیل کننده عدم قطعیت ادراک شده

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر جهت گیری زمانی بر قابلیت تحقق چشم انداز و عملکرد استراتژیک با نقش تعدیل کننده عدم قطعیت ادراک شده است. بدین منظور 171 نفر از کارکنان اداره کل راه و شهرسازی استان بوشهر در پژوهش شرکت کردند. آنان به پرسشنامه های جهت گیری زمانی، قابلیت تحقق چشم انداز، عدم قطعیت ادراک شده و عملکرد استراتژیک پاسخ دادند. روش اجرای پژوهش توصیفی پیمایشی بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از مدل مع ادلات ساختاری با نرم افزار SMARTPLS استفاده گردید. نتایج نشان داد تاثیر جهت گیری زمانی بر قابلیبت تحقق چشم انداز و عملکرد استراتژیک مثبت و معنادار است. تاثیر قابلیبت تحقق چشم انداز بر عملکرد استراتژیک مثبت و معنادار است. نقش تعدیل کننده عدم قطعیت ادراک شده در تاثیر قابلیت تحقق چشم انداز بر عملکرد استراتژیک مثبت و معنادار است. تاثیر غیر مستقیم جهت گیری زمانی بر عملکرد استراتژیک از طریق قابلیت تحقق چشم انداز مثبت و معنادار ا ست.

تاثیر جهت گیری زمانی بر قابلیت تحقق چشم انداز و عملکرد استراتژیک با نقش تعدیل کننده عدم قطعیت ادراک شده Keywords:

جهت گیری زمانی , قابلیت تحقق چشم انداز , عدم قطعیت ادراک شده , عملکرد استراتژیک