افزایش دسترسی زیستی پیپرین با استفاده از نانوکمپلکس بر پایه زیین

نانوکمپلکس های زیست پلیمری، دسته ای از نانوحامل ها هستند که معمولا با استفاده از برهم کنش های بین پلی ساکاریدها و پروتیین ها تولید می شوند. این ترکیبات توانایی انتقال و افزایش دسترسی زیستی داروها و ترکیبات مغذی آب گریز در محیط های آبی را دارند. در این مطالعه، صمغ زانتان به عنوان ماده پوشش دهنده نانوکمپلکس زیین/کازیینات به کار گرفته شد. سنتز نانوکمپلکس صمغ زانتان/زیین/کازیینات، با حرارت دادن در نقطه ایزوالکتریک زیین (2/6=pH) صورت گرفت. نتایج آنالیز طیف سنجی فروسرخ (FTIR) ایجاد برهمکنش های الکترواستاتیک بین صمغ زانتان، زیین و کازیینات را تایید نمود. مشخصاتی چون اندازه ذرات و پتانسیل زتا نیز برای نانوکمپلکس سنتز شده، توسط روش تفرق دینامیک نور (DLS) مورد آنالیز قرار گرفت. نانوکمپلکس، اندازه ذرات حدود 200 نانومتر با پراکندگی پایدار را نشان داد. نهایتا، از نانوکمپلکس سنتز شده به عنوان حامل جهت کپسوله کردن پیپرین استفاده شد. نانوکمپلکس صمغ زانتان/زیین/کازیینات دارای بازده کپسوله کردن حدود 60% و میزان رهایش 58/39% بود.

Keywords:

زیین , پلی ساکارید , سدیم کازیینات , صمغ زانتان , پیپرین , دارورسانی