اثربخشی زوج درمانی بر صمیمیت و پرخاشگری زوجین فرزانه بیداری

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی بر صمیمیت و پرخاشگری زوجین می باشد. روش این پژوهش نیمه آزمایشی و طرح آن گروه کنترل نابرابر است. جامعه پژوهش مشتمل بر کلیه زوج هایی است که به دلیل اختلاف زناشویی، از تاریخ اول آذر تا پایان دی ماه 1395 به مرکز مشاوره مراجعه کردند. نمونه پژوهش شامل 30 زوج خواهد بود که به روش در دسترس و داوطلبانه انتخاب شد و نه به صورت کاملا تصادفی در یکی از گروه های آزمایش و کنترل گمارده خواهند شد (گروه آزمایش 15 زوج، گروه کنترل 15 زوج). ابزارهای لازم در این پژوهش پرسش نامه صمیمیت زناشویی و پرسش نامه سنجش پرخاشگری می باشد. به منظور گردآوری اطلاعات محقق با مراجعه به مرکز مشاوره و انتخاب نمونه ی مورد نظر با هماهنگی مسیولین مرکز ابتدا در مرحله ی پیش آزمون پرسشنامه ها را برای هردو گروه اجرا کردند، سپس گروه آزمایش تحت متغیر مستقل قرار گرفت و گروه کنترل برنامه قبلی خود را دنبال نمود. جلسات با توالی هفته ای یک جلسه و هرجلسه به مدت دو ساعت ادامه یافت. به منظور اجرای پژوهش پس از گمارش آزمودنی ها در هر یک از گروه های آزمایش و کنترل، در ابتدا پرسش نامه صمیمیت زناشویی و پرخاشگری به هر دو گروه ارایه شد تا آن ها را تکمیل کردند (مرحله پیش آزمون). سپس گروه آزمایش در معرض 6 جلسه 2 ساعته زوج درمانی قرار گرفت (هفته ای یک جلسه) و گروه کنترل نیز در این مدت به زندگی روزمره خود پرداختند. یک هفته پس از اتمام جلسات زوج درمانی، دوباره پرسش نامه صمیمیت زناشویی و پرخاشگری به هر دو گروه ارایه شد تا دوباره آن را تکمیل کنند (مرحله پس آزمون). به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از دو بخش آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. در بخش توصیفی از شاخص هایی نظیر میانگین و انحراف معیار و در بخش استنباطی نیز در صورت تایید پیش فرض های آزمون های آماری از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که زوج درمانی بر صمیمیت و پرخاشگری زوجین تاثیر معناداری دارد.

Keywords:

زوج درمانی , صمیمیت , پرخاشگری , زوجین