بررسی مقایسه برنامه آموزش دانشگاهی طب سنتی ایرانی مکمل

مقدمه: بیانیه سازمان جهانی بهداشت (مبنی بر گزارش 25 کشور در وجود سیاست ملی در زمینه طب سنتی مکمل)، همه کشورها را موظف به پیگیری در زمینه آموزش وکاربرد علمی طب های مکمل نموده است. در کشورمان ایران نیز در سال های اخیر تلاش های گسترده ای در جهت احیای طب سنتی اشاعه علمی آن صورت گرفته است. همچنین آموزش آکادمیک طب مکمل در کشورهایی مانند چین از پیشینه ای نسبتا طولانی موفق برخوردار است. لذا به نظر می آید بررسی تحلیل مقایسه ای برنامه آموزشی این دو مکتب طبی، گامی مفید در جهت ارتقاء آن باشد. روش ها: این مطالعه کیفی با مراجعه به مرکز توسعه آموزش دانشگاه مشهد دریافت بررسی برنامه درسی دانشجویان دکترای تخصصی طب سنتی ایران در کنار مصاحبه با 20 نفر از دانشجویان مرتبط، همچنین بررسی کوریکولوم های آموزشی دانشکده های طب سنتی چینی وابسته به وزارت علوم چین صورت گرفته است. یافته ها: خلاصه ای از مشخصات کلی برنامه آموزشی با توجه رسالت، چشم انداز، ارزش های بنیادین، اهداف کلی، نقش دانش آموختگان، وظایف حرفه ای دانش آموختگان، راهکار کلی آموزشی، مشخصات دروس دوره برنامه آموزشی ارزشیابی برنامه به تفکیک در هر دو برنامه آموزشی بیان شده است. نتیجه گیری بحث: با توجه به نتایج، در نظر گرفتن بحث فرهنگی مذهبی، کامل تر بودن اجزای عملیاتی، تبیین نقش دانش آموختگان وظایف حرفه ای آنها به تفکیک از نقاط قوت برنامه آموزشی دانشگاهی طب سنتی ایرانی است. در عین حال در مقایسه انجام شده، عدم معرفی روش آموزشی دروس از کاستی های این برنامه می باشد. به نظر می آید اضافه کردن مواردی چون تفکیک پذیرش اولیه دانشجو در دو گروه پژوهشی بالینی، توجه به ارزشیابی تکوینی در ایجاد تغییرات متناسب با نیازها، توجه ویژه به درس مهارت های ارتباطی حرفه ای گرایی، تبیین بیماریها با توجه به متون طب ایرانی سپس تعیین روند درمان جهت کارآزمایی بالینی، قدمی موثر در پیشرفت آموزشی این رشته آموزشی باشد.

بررسی مقایسه برنامه آموزش دانشگاهی طب سنتی ایرانی مکمل Keywords:

طب سنتی ایرانی , طب سنتی چینی , برنامه آموزشی , دکترای تخصصی