آسیب شناسی نظام آموزشی کشور

نظام آموزشی یک نهاد پایدار سازمان یافته از الگوهای اجتماعی که برخی رفتارهای نظارت شده یکسان را با هدف بر آوردن نیازهای اساسی جامعه در بر می گیرد است. نظام آموزشی مهمترین پایه توسعه پرورش ذهن علمی در یک جامعه است.در نظام آموزشی باید از بدو ورود تا آخرین دوره های تحصیلی،اخلاق علمی، اخلاق اجتماعی،منافع فردی اجتماعی، شیوه برخورد با مشکلات به طور مستقیم غیر مستقیم آموزش داده شود.بالاترین سرمایه گذاری ها کیفی ترین برنامه ریزی ها در نظام آموزشی پژوهشی کشور اجرا شود.زیرا پیامد آن در نیروی انسانی،تصمیم گیری ها ،سیاستگذاری ،توسعه اجتماعی سیاسی اقتصادی منعکس خواهد شد.از علل عمده آسیب پذیری نظام آموزشیجدی تلقی نشدن آن است.زیرا جامعه ما یک جامعه دانشی،تحقیقی شناختی نیست.اندیشه های بدیع نو، برنامه ریزی های صحیح خلاق نشات گرفته از نظام آموزشی است.تغییر نظام برنامه های آموزشی به صورت یک جانشین آلترناتیو در سطح کلان باید بلندمدت هدف محور باشد.و در دوره اجرا بتواند معایب نظام پیشین را برطرف کند.و اهداف جدید خود را نمایان کند.برنامه های آموزشی به کارگرفته شده هر چند مبتنی بر نظریات جدید است.و الگوی آن از جوامع پیشرفته علمی، صنعتی است نمی تواند در کشور ما که از لحاظ بومی ،محلی، تاریخ ،فرهنگ ،باورها ارزش ها اجتماعی ؛متفاوت با آن جوامع است به کار گرفته شود.این الگوی توسعه نه تنها معایب نواقص را بر طرف نکرده است بلکهبر بار مشکلات افزوده است.سهم نظام آموزشی از توزیع منابعملی کشور باتوجه به حجم گستردگی این نهاد بسیار ناچیز است.افزایش جمعیت کشور وضعیت نامطلوب معیشتی دانش آموختگان، آمار بالای فارغ التحصیلان بیکار ،گسترش دانشگاه ها باکیفیت نه چندان بالا باعث ایجاد الگوی نامطلوب ،احساس یاس ،دلمردگی بی علاقگی در شاغلین به تحصیل شده است.

Keywords:

آموزش , آسیب ها , نظام , شناخت