رابطه شیوه های فرزند پروری مادران با خودکارآمدی دختران نوجوان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین شیوه های فرزند پروری مادران با خودکارآمدی دختران نوجوان شهراصفهان بود.روش تحقیق ازنوع توصیفی همبستگی بود.جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران ناحیه آموزشی شهر اصفهان دخترانشان در سال تحصیلی (1394-95)بود .روش نمونه گیری در پژوهش حاضر از نوع گزینشی در دسترس بودکه به صورت دو گروه 100 نفری از مادران دختران انتخاب شدند.ابزارپژوهش شامل پرسشنامه فرزند پروری دیانا بامریند((1972،پرسشنامه خودکارآمدی عمومیشرر((1982بود. آلفای کرونباخ مربوط به این پژوهش برای روش مقتدرانه0/80،مستبدانه 0/76 وسهل گیرانه 0/79 بدست آمد. در پژوهش حاضر نیز0/81 بدست آمد.داده ها توسط نرم ازار SPSS22 با استفاه از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون رگرسیون موردتجزیه وتحلیل قرارگرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که بین شیوه های فرزند پروری مادران باخودکارآمدی دختران آنها رابطه معنادار وجود دارد(.( S≥0/05 بر اساس این یافته ها میتوان گفت برای افزایش خودکارآمدی دختران در سنین نوجوانی، تغییر مناسب در سبک فرزندپروری مادران، یکی از فاکتورهایی است که لازم است مدنظران روانشناسان قرار گیرد.

Keywords:

خودکارآمدی , دختران نوجوان , شیوه های فرزندپروری