جوامع شهری و روستایی کانون اصلی مصارف آب برای مقاصد شرب، زراعی، صنعت و تولید فاضلاب انسانی می باشند. افزایش مصارف آب و به تبع آن تولید فاضلاب و روند رو به رشد این تولید، و همچنین توجه به استفاده غیراصولی در وضع موجود، ایجاب می نماید، برای جلوگیری از گسترش مشکلات محیط زیستی و همچنین تامین بخشی از آب موردنیاز مصارف مختلف از طریق باز چرخانی و استفاده مجدد از
پساب ها و آب های برگشتی برنامه ریزی شود. در حال حاضر در سطح کشور، به ویز] در حواشی شهرهای بزرگ و مراکز استان مناطق وسیعی با
پساب ها، آب های برگشتی و رواناب های شهری آبیاری می شوند. در بیشتر مواقع این استفاده غیرراصولی بوده و برای کشت سیبزجات و صیفیجات به کار رفته و موجب آهودگی محیط زیست، تجمع آلودگی در خاک و انتقال آن به محصولات تولیدی شده است. با توجه به میزان استقبال و همچنین نیاز به استفاده از
پساب های و آب های برگشتی در کشاورزی، در حال حاضر بیشتر
تصفیه خانه های فاضلاب در سطح کشور با هدف استفاده مجدد از
پساب حاصل در کشاورزی، طراحی و اجرا می گردند. هدف این مقاله استفاده از
پساب فاضلاب در کشاورزی به منظور دفع و استفاده از آب و خاکستری و مقایسه این دو می باشد. به طوری که ضمن بهره گیری مطلوب از
پساب مخاطرات زیست محیطی و بهداشتی را در خاک، گیاه و منابع آبی و زیرزمینی نداشته باشد.