برنامه ریزی وتوسعه پایدارطراحی اقلیمی معماری با داشتن داده های اقلیمی و نیازهای حرارتی مکان مورد ساخت امکان پذیر می باشد. هدف این مقاله شناخت و بررسی میزان شاخص های
آسایش حرارتی و مطابقت آن با عوامل و عناصر اقلیمی در شهر شیرازکه دارای معماری تاریخی و مدرن که در زمینه طراحی شهری و معماری نیز بخش مهمی را به خود اختصاص داده است و بی توجهی به این مساله،مشکلات خاصی را برای یک شهر ایجاد می کند.برای دستیابی به اصول و معیارهای معماری پایدار و بدست آوردن منطقه آسایش در شهر
شیراز از داده های هواشناسی 40 ساله (1350-1390) ایستگاه سینوپتیک شهر
شیراز به روش تحلیلی توصیفی استفاده شده است و بر پایه داده های هواشناسی و روش های طبقه بندی اقلیمی و برای تعیین محدوده
آسایش حرارتی مورد توجه قرار گرفته است.در نتیجه ، همانطور که عوامل و عناصر اقلیمی در شکل گیری بافت ، جهت گیری بناها و فضای شهری ، نحوه زون بندی و مورفولوژی بافت قدیمی شهر
شیراز تاثیر عمده ای بر جای گذاشته است ، استفاده بهینه و توجه به اصول ارزشمند و بومی مذکور در طراحی فضای شهری امروز نقش عمده ای در تحقق اصول پایداری و کیفیت فضایی خواهد گذاشت.