تبیین شاخص های موثر بر شکل گیری حس تعلق به مکان به منظور ارتقای پایداری اجتماعی در مجموعه مسکونی

جهانی که امروز با آن روبرو هستیم؛ به سمت فردیت منزوی و روزمرگی در حال حرکت است. همچنین، واقعیت رشد شتابان شهرنشینی در جهان امروز سبب توجه صاحب نظران و برنامه ریزان شهری به سوی مفهوم توسعه پایدار گردیده است. توسعه پایدار به مفهوم رفع نیاز امروز بدون کاهش توانایی آیندگان برای تامین نیاز هایشان است؛ لذا، یکی از وظایف جوامع امروزی، خلق شهر ها و محلات پایدار در زمینه های اقتصادی، محیطی و به ویژه اجتماعی است. این عوامل سبب شدند تا شاخص های معنایی در نظر برنامه ریزان و طراحان شهری بیش از پیش مورد توجه قرار گیرند. در همین راستا و با هدف تعادل بخشی به نظام سکونتی، طراحان با چالشی جدی در ارتباط با چگونگی تقویت پایداری اجتماعی در فضا های سکونتی روبرو هستند. از این رو هدف اصلی این پژوهش شناخت و دسته بندی عوامل موثر بر شکل گیری احساس تعلق به مکان و شناسایی و تفکیک عوامل برجسته از نقطه نظر افراد صاحبنظر در زمینه تقویت پایداری اجتماعی از میان عوامل شناخته شده اولیه می باشد. برای دستیابی به این مهم راهبرد این پژوهش کیفی بوده و همچنین در پژوهش پیش رو در راستای تفکیک عوامل شاخص به روش مصاحبه نیمه ساختار یافته به جمع آوری و تفکیک داده ها پرداخته شده است. مطالعات این پژوهش در نهایت، عوامل منتخب در زمینه روانی و محیطی را که بیشترین تاثیر را در شکل گیری احساس تعلق به مکان دارند به تفکیک عوامل تاثیر گذار در تقویت پایداری اجتماعی بیان می دارد. این پژوهش می تواند زیر بنای تحقیقاتی در زمینه طراحی با رویکرد افزایش معنا و احساس تعلق و بالا بردین کیفیت محیط انسان ساخت قرار گیرد.

Keywords:

حس تعلق , مکان , مجتمع مسکونی , پایداری اجتماعی.