محاسبه ضریب همگنی و استفاده از آن در توزیع بهینه امکانات و خدمات شهری، مطالعه موردی توزیع بهینه مکان های ورزشی در جهت عدالت محوری اماکن شهر شیراز

انجام مطالعات شهری با دیدگاه عدالت اجتماعی در سال های اخیر به عنوان یکی از رویکردهای مهم شناخته شده است. در این رویکرد به شاخص های مختلفی پرداخته می شود که میزان دسترسی به خدمات شهری از جمله مهمترین آنهاست. یکی از روش های بهینه ارایه خدمات برای تحقق این امر، تقسیم عادلانه امکانات یک شهر به عنوان یک سیستم به مناطق مختلف و ارایه خدمات شهری متناسب با ویژگی های آن است. روش این پژوهش، بر اساس هدف کاربردی و بر اساس ماهیت توصیفی_ موردی و تحلیلی است. ابزار جمع آوری اطلاعات با از استفاده از سیستم های موجود جمع آوری اطلاعات آمار شهرداری شیراز می باشد. با توجه به این که همگن سازی یک مفهوم زیربنایی در فن تصمیم گیری چندمعیاره است و امکان مقایسه و تقسیم امکانات با توجه به ویژگیهای مناطق فراهم می سازد این مقاله با ایجاد ضریب همگنی در مناطق مختلف شهرداری شیراز و پرداختن به ویژگی های مختلف اماکن ورزشی شهر شیراز به ارایه مدلی جهت توزیع بهینه امکانات از جمله اماکن ورزشی در مناطق مختلف شهر شیراز پرداخته است.

Keywords:

مکان ورزشی , تحلیل توزیع مکان ورزشی , ورزش , مناطق همگن , ضریب همگنی