مقایسه تطبیقی عملکرد کشورهای مختلف (توسعه یافته و در حال توسعه) در خصوص ساماندهی بافت های مساله دار شهری

امروزه مساله فضا و توسعه پایدار فضایی از جمله مهمترین مسایلی است که مورد توجه مسیولین و برنامه ریزان شهرها قرار گرفته است و بافت های فرسوده ی شهری یکی از بهترین منابع فضایی به شمارمی رود. بنابراین به منظور جلوگیری از گسترش افقی شهرها و استفاده بهینه تر از این فضاهای خالی اما فرسوده، مسیولین به فکر بهسازی وساماندهی آن افتاده اند. در این راستا پژوهش حاضر به بررسی تجربیات کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته برای رسیدن به برنامه ای نظام مند جهت ساماندهی و احیاء بافت های فرسوده ی شهری پرداخته که کارایی و کیفیت زیستی وسکونتی گذشته ی خود را از دست داده اند و امروزه به عنوان یکی ازموانع اساسی تحقق روش های مدرن مدیریت شهری در شهرسازی وبرنامه ریزی شهری به حساب می آیند. روش مورد استفاده از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش توصیفی است، گردآوری داده ها به روش کتابخانه ای-اسنادی و با بررسی تجربیات کشورهای مختلف در این زمینه صورت پذیرفته است. نتایج حاکی از آن است در کنار مشترک بودن برخی اصول برخی دیگر نیز بومی و مختص آن کشور می باشد و این نکته نباید در بکارگیری این اصول در ایران فراموش شود و نمی توان نسخه واحدی برای تمام نقاط ایران در نظر گرفت بلکه باید اصول بومی متناسب با ویژگی های همان منطقه تدوین گردد.

Keywords:

در حال توسعه , توسعه یافته , بافت فرسوده , بهسازی , ساماندهی