درآمدی بر سیر تکوینی پیشگیری از جرم در طراحی محیطی
Publish place: International Conference on civil engineering, architecture and urban development management in Iran
Publish Year: 1397
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 531
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
CAUM01_2072
Index date: 15 May 2019
درآمدی بر سیر تکوینی پیشگیری از جرم در طراحی محیطی abstract
نخستین بار مساله امنیت در مفهوم عام آن توسط مازلو (1954) مورد اشاره قرار گرفت که اهمیت امنیت و ایمنی را بلافاصله پس از نیازهای فیزیولوژیکی انسان مطرح ساخت. لیکن توجه به مساله امنیت شهری در مفهوم کنونی آن را می-توان همزمان با رشد سریع شهرها دانست. شاید بتوان جیکوبز (1961) را پایه گذار مطالعات حوزه امنیت محیطی قلمداد کرد که در نقد شهرهای بزرگ آمریکایی دوره مدرنیسم به فراموشی انسان در طراحی خیابان های شهری اشاره می کند و با تعریف مفهوم چشمان ناظر به نقش کلیدی طراحی محیط در کاهش جرایم و بزهکاری ها تاکید می کند. اگرچه اظهارات وی پایه ریز بسیاری نظریات پس از خود شد لیکن راهکارهای وی کمتر حاوی اصول و قواعد اجرایی طراحی بوده است. در ادامه اینگونه مطالعات، اسچلمو آنجل (1968) با کتاب پیشگیری از جرم از طریق طراحی شهری ، جفری (1971) با کتاب پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیطی ، نیومن (1972) با کتاب فضای قابل دفاع و هیلیر (1980) با نظریه چیدمان فضا به توسعه و بسط مطالعات مرتبط با جرم و محیط پرداختند. همزمان با افزایش مقبولیت پست مدرنیسم در میان صاحبنظران مسایل شهری و اهمیت یافتن مسایل اجتماعی در فرایند برنامه ریزی و طراحی شهری، نظریاتی نیز در ارتباط با امنیت محیطی مطرح گردیدند. نظریه های جرم شناسی محیطی ، پنجره های شکسته ، کانون های جرم خیز ، مدل سفر مجرمانه و غیره در دهه های 70 و 80 میلادی را می توان مهم ترین نتایج حاصل از پژوهش های صاحبنظران اروپایی و امریکایی در این حوزه دانست. با همه این تفاسیر، همچنان ارزیابی اثرات محیط بر امنیت (حس امنیت) مورد آزمایش قرار دارند تا از طریق راهبردهای پیشگیرانه بتوان هزینه های مالی، جانی و روانی ثانویه را تقلیل داد.
درآمدی بر سیر تکوینی پیشگیری از جرم در طراحی محیطی Keywords:
درآمدی بر سیر تکوینی پیشگیری از جرم در طراحی محیطی authors
احسان حیدرزاده
دانشجوی دکترای شهرسازی دانشگاه هنر اسلامی تبریز
محمدرضا حقی
دکترای شهرسازی، استادیار گروه مهندسی معماری دانشگاه رازی، کرمانشاه