بررسی اثربخشی آموزش گروهی والدین مبتنی بر فرزندپروری مثبت با توجه به فرهنگ ایرانی بر پیشرفت تحصیلی و ارتباط مادر-کودک

مقدمه با توجه به اهمیت فرزندپروری مثبت و ارتباط مادر-کودک در آینده تحصیلی و اجتماعی کودکان و پیشگیری از اختلالات رفتاری در ایشان، این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش گروهی فرزندپروری مثبت با توجه به فرهنگ ایرانی بر پیشرفت تحصیلی و بهبود ارتباط مادر-کودک صورت گرفته است. روش کار این کارآزمایی بالینی در سال تحصیلی 1393-1394 بر 30 نفر از مادران دارای دانش آموز دختر در پایه سوم ابتدایی در ناحیه 6 مشهد که به صورت در دسترس انتخاب شده بودند انجام شد. این مادران به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. اعضای گروه آزمون به مدت 4 هفته هر هفته 2 جلسه 90 دقیقه ای در جلسات برنامه آموزشی فرزندپروری مثبت قرار گرفتند و گروه شاهد هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه رابطه ی مادر-کودک و معدل کارنامه ی تحصیلی بود. تحلیل داده ها با آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس انجام شد. نتایج میانگین نمرات در گروه آزمون در زیرمقیاس پذیرش افزایش معنی دار و در بیش حمایت گری کاهش معنی داری نشان داد (0001/0p=، 006/0 p=) در حالی که در زیرمقیاس سهل گیری افراطی و طرد و هم چنین در پیشرفت تحصیلی تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد (407/0p=، 875/0 p=، 08/0p=). نتیجه گیری به نظر می رسد رویکرد آموزش برنامه فرزندپروری مثبت با توجه به فرهنگ ایرانی موجب بهبود ارتباط مادر-کودک گردد.

Keywords:

ارتباط مادر-کودک , پیشرفت تحصیلی , فرزندپروری مثبت