حفاظت و باززنده سازی ساختارهای تاریخی با رویکرد کاربری مجدد: نمونه موردی خانه تاریخی خردمندی شیراز

حفاظت از میراث فرهنگی و تاریخی ایران گامی در جهت توسعه و شکوفایی فرهنگی واقتصادی است. در میان فرایند حفاظت آثار مختلف تاریخی، بحث باززنده سازی و احیا یکی از مقولات مهم و قابل توجه است که با توجه به گونه معماری در دوران های مختلف بسیار مهم است. دوران پهلوی در ایران به عنوان گذر تاریخی معماری سنتی ایران به معماری جدید فصلی مهم است و بناهای ساخته شده در این دوران ویژگی های منحصر به فردی دارند که در بحث کاربری مجدد قابل توجه است. خانه خردمندی در شیراز یکی از این بناهاست. هدف از این مقاله بررسی جایگاه احیا و باززنده سازی اثر و تاثیرات آن بر حفاظت است و اینکه پتانسیل سنجی منطقه ای و سیاستگذاری جهت دستیابی به طرحی مناسب برای تغییر کاربری اثر متناسب با نیازهای تعریف شده در موضوع خدمات گردشگری چه می تواند باشد. روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی است. یافته های حاصل شده بیان می دارد که که ایجاد کاربری مناسب با توجه به بافت منطقه اثر و ویژگی های محیطی آن می تواند نقش مهمی در حفاظت اثر داشته و جذابیت مکانی را برای گردشگران ایجاد نماید. در طی این فرآیند کاربری جدیدی اصولا به اثر بخشیده می شود که می تواند نقش مهمی در بحث اقتصاد گردشگری نیز ایفا نماید. می توان گفت فرایند احیا و باززنده سازی اگر در حوزه میراث فرهنگی بیشتر مورد توجه قرار گیرد و کاربری مناسب به آثار بخشیده شود، گام مهمی در استفاده از پتانسیل های موجود در آثار و ارزش آفرینی اقتصادی در حوزه گردشگری در ایران ایجاد نماید.

Keywords:

احیا , باززنده سازی , حفاظت , خانه خردمندی , شیراز