تاثیر باززنده سازی منظر میراث فرهنگی و طبیعی در توسعه گردشگری

باززنده سازی در برگیرنده کلیهی فعالیتهایی است که در نهایت به بقاء و معرفی هرچه بهترتمدن و فرهنگ گذشته یک سرزمین منجر میگردد. این فعالیت شامل بررسی روند تاریخی و کلیه حوادث و ویژگیهایی است که یک سایت را در بستر سرزمین نسبت به فضاهای دیگر متمایز می سازد. در واقع باززنده سازی شامل مجموعه اقدامات متنوع و تکمیلی است که برای بازگرداندن حیات مجدد به بناء و مجموعه صورت میگیرد. این اقدامات میتوانند در سازمان کالبدی- فضایی صورت پذیرد و سبب حذف و اضافه نمودن بخشهایی از سازمان کالبدی فضایی بافت کهن شوند، بی آنکه به هویت کلی آن خدشه ای وارد شده باشد. امروزه صنعت گردشگری در جهان به عنوان یکی از صنایع سود آور مورد توجه کشورها و کارشناسان مربوطه می باشد به طوری که گردشگری در حال حاضر به فعالیت بزرگ اقتصادی تبدیل شده است. در کشورمان با توجه به اینکه میراث فرهنگی و طبیعی غنی داردمیتواند با برنامه ریزی مناسب گردشگر زیادی جذب کرد. یکی از این برنامه ریزی ها، برنامه ی احیاء و باززنده سازی منظر فرهنگی و طبیعی میباشد. این نوشتار به دنبال آن است تا با برشمردن سلسله راهبردها و اقدامات صورت گرفته در طرح باززنده سازی منظر میراث فرهنگی و طبیعی از یکسو و از سوی دیگر میزان تاثیر این اقدامات در توسعه گردشگری را مورد پرسش قرار دهد. نتایج این بررسی نشان میدهد که برنامه ریزی باززنده سازی منظر میراث فرهنگی و طبیعی در جهاتی توسعه گردشگری را تقویت و در جهاتی نیز مغشوش کرده است. روش تحقیق به کار رفته در این پژوهش توصیفی و تحلیلی و روش جمع آوری دادهها مبتنی بر مطالعات کتابخانهای و اسناد تاریخی است.

Keywords:

منظر , میراث فرهنگی وطبیعی , گردشگری , باززنده سازی , احیاء.