الزامات ایجاد جوامع تاب آور در برابر حوادث و بلایا

زمینه و هدف: در سالهای اخیر، مفاهیمی همچون جوامع تاب آور، معیشت تاب آور و همچنین ایجاد جوامع تاب آور به صورت معمول در متون علمی به کار رفته است. به علت عدم پیش بینی کامل آسیب پذیری سیستم های اجتماعی و فراهم کردن ارزیابی های جامع و کلی نگر در مقابل مخاطرات، تاب آوری می تواند به عنوان توانایی سازگاری سیستم ها در برابر تغییرات، بدون فروپاشی در زمان حادثه مطرح شود. تاب آوری به دلیل پویا بودن واکنش جامعه در برابر مخاطرات، نوعی آینده نگری است و به گسترش گزینش های سیاسیبرای رویارویی با عدم قطعیت و تغییر هم کمک می کند. در این صورت، افزایش تاب آوری در برابر حوادث و بلایا، می تواند به افزایش ظرفیت سازگاری و پایداری جامعه منجر شود.روش کار: در این تحقیق ضمن گردآوری اطلاعات و بهره گیری از نظر نخبگان، با نگاهی راهبردی، الزامات تاب آوری در ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی، زیرساختی و نهادی در برابر حوادث و بلایا مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است.یافته ها: بر اساس یافته ها، مشخص گردید که پیاده کردن ابعاد و مولفه های تاب آوری در هر جامعه با تکیه بر الزامات مربوط به ایجاد جوامع تاب آور، می تواند اجتماعات در معرض حوادث و بلایا را به سطح قابل قبولی از کاهش ریسک و سازگاری برساند.نتیجه گیری: بر این اساس انجام تحقیقات کل نگرانه برای ارایه الگویی بهینه مبتنی بر الزامات تاب آوری در برابر انواع حوادث و بلایا در ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی، زیرساختی و نهادی که همزمان بتواند مولفه های مربوطه را جزء به جزء بررسی کند، می تواند برای تصمیم گیری مدیران حوزه حوادث و بلایا در راستای ایجاد جوامع تاب آور و معیشت پایدار بسیار تاثیرگذار باشد.

Keywords:

جامعه , تاب آوری , پایداری , الزامات , حوادث , بلایا