بررسی الزامات دولت ها در سیاست های پیشگیرانه از جرم در پیمان نامه بین المللی حقوق کودک؛ با نگاهی به وضعیت جمهوری اسلامی ایران

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 502

This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICDSCONF01_091

تاریخ نمایه سازی: 29 اردیبهشت 1398

Abstract:

مسیله پیشگیری از جرم مسیله به غایت مهم و قابل توجهی است. نظام های حقوقی دنیا در این روزگار در کشورهایتوسعه یافته اهمیتی که بر مساله مجازات جرایم می دهند به همان اندازه و بلکه بیشتر ارزشی برای پیشگیری از جرمقایل هستند. پیشگیری از جرم معرفی کننده فرآیندها و سفارش هایی ست که در یک جامعه می بایست مورد توجهباشد تا خروجی آن و در واقع مهمترین دستاوردش کاهش ارتکاب بزه در آن جامعه باشد؛ بدین معنا که از زمان انجاماین فرآیندها با بررسی آماری نسبت به دوره قبل از اقدام نشان داده شود که نرخ بزه در آن جامعه رو به کاهش قابلتوجه داشته است. این مقوله اما در خصوص کودکان به دلیل حساسیتی که در زمینه سن آن ها وجود دارد بیش ازسایرین رخ می نماید. اهمیت نقش آموزش و پرورش در تربیت فرزندان یک جامعه و لزوم حمایت از کودک در برابرتهدیدات اجتماعی نقاط قابل توجهی هستند که با مقوله پیشگیری از جرم ارتباط وثیقی پیدا می کنند. پیمان نامه بینالمللی حقوق کودک به عنوان مهمترین سندی که خاص و ویژه برای حمایت از حقوق کودکان در عرصه بین المللیتاکنون به تصویب رسیده است، حاوی مواد فراوانی است که با در نظر گرفتن حقوق بیشماری برای کودکان، دولت ها راملزم ساخته با انجام اقدامات لازم اجازه ندهند کودکان در مسیر رشد با حقوقی پایمال شده به دوران جوانی و بزرگسالیوارد شوند. تحلیل پیمان نامه حقوقی کودک به صورت چکیده بیشتر حول دو محور می چرخد: یکی رفاه و سلامتکودک در حوزه زندگی اجتماعی گه دولت ها و خانواده ها موظف به ترتیب فضای مطلوب برای رسیدن به این مهمهستند و دوم حمایت و حفاظت از جنبه های مختلف فیزیکی، روانی و اجتماعی کودک به ویژه در مورد کودکانی کهممکن است مورد سوءاستفاده های مختلف جسمی و جنسی قرار گرفته باشند و یا حتی اطفال در معرض این خطرهابیش از اندازه نقطه توجه به شمار می روند. با اتکای پیمان نامه بر این دو، نتیجه آن است که اولا خود کودک مرتکببزه در جامعه نشده و در دوران جوانی و بزرگسالی سابقه ارتکاب بزه را با خود یدک نکشد و دوم آنکه کودکان در سنطفولیت و پیش از جوانی هرگز مورد استفاده تبهکاران بزرگسال برای ارتکاب بزه به عنوان وسیله قرار نگیرند. جمهوریاسلامی ایران علاوه بر عضویت در پیمان نامه البته قوانینی نیز به تصویب رسانیده است که گامی مهم و موثر در جهتحمایت از حقوق کودک می باشد.

Keywords:

کودک , پیشگیری از جرم , پیمان نامه بین المللی حقوق کودک , جمهوری اسلامی ایران

Authors

هادی بخردی نسب

دانشجوی دکترای حقوق عمومی ، مدرس دانشگاه و قاضی دادگستری

محمود ابراهیمی

دانشجوی دکترای حقوق جزا و جرم شناسی و قاضی دادگستری