رابطه علی میان باورهای ضمنی هوش و راهبردهای خودتنظیمی یادگیری، با میانجیگری اهداف پیشرفت تحصیلی، در دانش آموزان پسر ×دبیرستان های شهرستان کنگاور

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه عل6ی میان باورهای ضمنی هوش و راهبردهای خودتنظیمی یادگیری، با میانجی گری اهداف پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان پسر دبیرستانهای شهرستان کنگاور، در قالب یک مدل عل6ی به روش تحلیل مسیر بود. به این منظور تعداد 210 دانش آموز دبیرستانی از دبیرستانهای شهرستان کنگاور به روش نمونه گیری تصادفی نسبتی انتخاب شدند و به مقیاسهای باورهای ضمنی هوش (ITIS)، مقیاس جهتگیری اهداف پیشرفت تحصیلی، برگرفته از مجموعه الگوهای یادگیری سازگار (PALS) و مقیاس راهبردهای خودتنظیمی یادگیری برگرفته از پرسشنامه رهبردهای انگیزشی برای یادگیری (MSLQ)، پاسخ دادند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که متغیرهای برونزای باور هوش افزایشی و باور هوش ذاتی روابط مستقیم و غیر مستقیم معنیداری از طریق جهتگیریهای اهداف پیشرفت تحصیلی با متغیرهای درونزای راهبردهای خودتنظیمی یادگیری بسط و تکرار دارند. همچنین اهداف پیشرفت تحصیلی روابط مستقیم معنیداری با راهبردهای خودتنظیمی یادگیری دارند. در نتیجه مدل پیشنهادی برازنده داده ها بود و مورد تایید قرار گرفت.

Keywords:

باورهای ضمنی هوش , اهداف پیشرفت تحصیلی , راهبردهای خود تنظیمی یادگیری