تدلیس در ازدواج (ماده 647 ق.م.ا (1375 و مطالبه خسارت ناشی از آن

عقد نکاح همچون سایر عقود با توافق حداقل دو اراده محقق میشود و مانند هر عمل حقوقی دیگری دارای آثار مخصوص به خود میباشد. این در حالی است که با توجه به اهمیت و ماهیت خاص عقد ازدواج، قانونگذار احکام و قواعدی جدا از سایر عقود معین برای آن وضع کرده است؛ اما آنچه را که میتوان مشترک مابین نکاح و سایر عقود معین انگاشت، فریب دادن یکی از طرفین عقد به انعقاد آن عقد میباشد. موردی که در هر عقد و توافقی ممکن است اتفاق افتد، معهذا آنچه این دو را از یکدیگر جدا می کند، آثار و ضمانت اجراهایی است که در صورت وقوع فریب در نکاح و سایر عقود معین، بهواسطه اهمیت عقد ازدواج و ارتباط آن با مصالح جامعه حاصل میشود. یکی از مواردی که فریب یکی از طرفین توافق در آن دارای آثار خاص نسبت به سایر عقود میباشد، تدلیس یا همان فریب در نکاح عملیاتی است که موجب میشود عیبی پوشیده یا وجود صفتی را که موردنظر طرف عقد بوده در دیگری وانمود کرد. طبق ماده ی 648 قانون مجازات اسلامی مصوب 1375 فریب در ازدواج جرم محسوب شده و فریبدهنده به مجازات خواهد رسید. فریب در ازدواج (تدلیس) به مفهوم اثبات صفات مطلوب یا رفع عیوب به صورت دروغین، ازجمله عوامل فروپاشی نظام خانواده یا تیرگی روابط زوجین است. بدین لحاظ زن و مرد از فریب یکدیگر نهی شدهاند، علاوه بر آن، فریب دارای پیامدهای حقوقی نیز میباشد. راهی که شارع مقدس برای جبران این ضرر پیشبینی نموده، حق فسخ نکاح است. در ادامه به بیان ابعاد و مسیولیتهای حقوقی و کیفری این موضوع خواهیم پرداخت.

Keywords:

تدلیس , جهات فسخ , فریب در ازدواج , قانون مجازات اسلامی