مقایسه باورهای انگیزشی و راهبردهای خودتنظیمی انگیزش دردانشجویان با و بدون درگیری تحصیلی

هدف: درگیری تحصیلی دانشجویان که تحت تاثیر عوامل روانشناختی گوناگونی قرار دارد در موفقیت تحصیلی دانشجویان و ارتقاء عملکرد دانشگاه ها نقش شایان توجهی دارد. لذا هدف پژوهش حاضر مقایسه باورهای انگیزشی و راهبردهای انگیزش در دانشجویان با و بدون درگیری تحصیلی بود. روش: پژوهش حاضر از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه الزهرا در سال تحصیلی1396-1397بود. نمونه پژوهش شامل 196 دانشجو بود که به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند و به پرسشنامه های درگیری تحصیلی، باورهای انگیزشی و راهبردهای خودتنظیمی انگیزشی پاسخ دادند. جهت تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چندمتغیری مانوا MANOVA استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد که میانگین نمرات دانشجویان با درگیری تحصیلی در متغیر باورهای انگیزشی شامل مولفه های خودکارآمدی و ارزش گذاری بالاتر بود. همچنین نتایج حاکی از آن بود که میزان استفاده از راهبردهای خودتنظیمی انگیزشی شامل ارتقای علاقه، گفتگوی درونی عملکرد، گفتگوی درونی در باره تسلط، خود پاداش دهی و کنترل محیط در دانشجویان با درگیری تحصیلی به طور معناداری بیشتر از دانشجویان بدون درگیری تحصیلی بود. بنابراین، می توان گفت دانشجویان با درگیری تحصیلی، از باورهای انگیزشی قوی تری برخوردار بوده و بیشتر از راهبردهای خودتنظیمی انگیزشی استفاده می کنند. پیشنهاد می شود برنامه آموزشی مبتنی بر باورهای انگیزشی و راهبردهای خودتنظیمی انگیزشی برای افزایش درگیری تحصیلی دانشجویان فراهم گردد

Keywords:

درگیری تحصیلی , باورهای انگیزشی , راهبردهای خودتنظیمی انگیزش , دانشجویان