تحلیل اولویت معیارهای تاثیرگذار در ارتقای امنیت محیطی در بافت های تاریخی (نمونه موردی: محله طاهر و منصور کاشان)

بیشتر جرم ها وقتی اتفاق می افتد که مجرم فرصت را مناسب می بیند، این فرصت ها ممکن است به یک علت خاص و یا ترکیبی از عوامل باشد. در بسیاری از مواقع واژه فرصت ارتکاب جرم در مقابل امنیت به کار می رود. امنیت یکی از اصلی ترین عوامل پایداری جوامع امروزی به شمار می رود یکی از راهبردهای فیزیکی افزایش امنیت، پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیط CPTED است که امروزه از کارآمد ترین راهکارهای تامین امنیت کالبدی با استفاده از کاهش فرصت های مجرمانه در فضاهای شهری می باشد. بافت های فرسوده در شهرها به علت ویژگی های خاص کالبدی یکی از کانون های اصلی جرم خیزی محسوب می شود. به نظر می رسد با نوسازی و بهسازی کالبد محله طاهر و منصور با بهره گیری از شاخص های تاثیر گذار محیطی، همچون کنترل دسترسی ها، نظارت طبیعی، تزریق فعالیت های حمایتی و ... بتوان امکان احیای دوباره زندگی امن و جرم زدایی از محیط و کاهش رفتارهای مخل و بی نظم را تحقق بخشید. در این پژوهش عوامل موثر بر ناامنی و ایجاد فرصت های مجرمانه در بافت تاریخی محله طاهر و منصور شهر کاشان مورد بررسی قرار گرفته است. در ابتدا این مقاله ابتدا با بیان مختصری از تیوری های مطرح شده از سوی صاحب نظران این مبحث فضای قابل دفاع – تعاریف مربوط را از جنبه های مختلف فیزیکی و اجتماعی بررسی می کند و به رویکرد CPTED پرداخته و جنبه های مختلف آن را بررسی می کند سپس بااستفاده از روش تحلیل-توصیفی و با بهره گیری از مطالعات میدانی و کتابخانه نسبت به جمع آوری اطلاعات در محدوده محله طاهر و منصور اقدام شده است. نتیجه پژوهش نشان می دهد که با توجه به مشکلات کالبدی موثر بر ایجاد ناامنی در محدودهمورد بررسی، اصول رویکرد CPTED می تواند در کاهش دادن میزان ناامنی موثر واقع شود. بدین منظور راهکارهایی جهت افزایش امنیت در محدوده با استفاده از روش طراحی محیطی پیشنهاد شده است.

Keywords:

جرم , امنیت , بافت تاریخی , محله طاهر و منصور , مکان های جرم خیز