بررسی رابطه جهت گیری مذهبی و التزام عملی به اعتقادات اسلامی، با سلامت روان دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه جهت گیری مذهبی و التزام عملی به اعتقادات اسلامی با سلامت روان دانشجویان انجام شده است. طرح تحقیق از انواع تحقیقات کمی و از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش، دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز و نمونه 340 نفر از دانشجویان بوده که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب گردیدند. ابزارهای پژوهش، سلامت روانی 28سوالی، التزام عملی به اعتقادات اسلامی و جهت گیری مذهبی بوده است. در ابزار سلامت روانی هرچه فرد نمره کمتری به دست آورد  نشان دهنده سلامتی بیشتر اوست. جهت انجام تحلیل های آماری از روش های همبستگی و رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که میان جهت گیری درونی با سلامت روان رابطه منفی و معناداری (44/0- =r و 001/0=p) وجود دارد. میان جهت گیری بیرونی اجتماعی با سلامت روان رابطه منفی و معناداری (40/0- =r و 001/0=p) وجود دارد. میان جهت گیری بیرونی فردی با سلامت روان رابطه منفی و معناداری (37/0- =r و 001/0=p) وجود دارد. میان التزام عملی به اعتقادات اسلامی با سلامت روان رابطه منفی و معناداری (50/0- =r و 001/0=p) وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که التزام عملی به اعتقادات اسلامی و جهت گیری درونی 26/0 از واریانس مشترک سلامت روانی را پیش بینی نموده اند و این تبیین در سطح 001/0 معنادار بوده است.

Keywords:

جهت گیری مذهبی , التزام عملی به اعتقادات اسلامی , سلامت روان