صورت بندی اندیشه ی سیاسی ابوعلی طبرسی با رویکرد ایتلافی

امین الاسلام ابوعلی طبرسی، از جمله ی شخصیت های قرون 5 و 6 هجری است که در حفظ و پویایی اسلام و مکتب شیعی و رفع تنش ها و مناقشات مذهبی تاثیرگذار بوده است. پرسش اساسی پژوهش حاضر این است که آیا اندیشه ی سیاسی ابوعلی طبرسی تحت تاثیر شرایط حاکم برزمانه ی خود و تشدید اختلاف ها و ناملایمات عصر وی با رویکردی ایتلافی ارایه شده است این پژوهش با بهره گیری از مدل تحلیل توماس اسپریگنز که معطوف به بحران است و با استفاده از روش گزارشی تحلیلی، به دنبال ارایه ی مدلی مطلوب از اندیشه ورزی در عصر غیبت و در دوره ی منازعات مذهبی با وجود تعصبات شدید مذهبی می باشد. بررسی متون و دیدگاه های مختلف نشان می دهد، اندیشه ی ابوعلی طبرسی، رویکردی ایتلافی بر محور قرآن است. از آنجا که حوادث و ناملایمات زمانه طبرسی فراوان بوده و شیعه از حاکمیت بدور است، طبرسی ضمن پیشه کردن تقیه، نظام سیاسی مطلوبش را منحصر به حضور امام معصوم می داند. طبرسی ضمن همکاری با برخی از حاکمان و وزرای وقت، آثار فراوانی برای رفع تنش ها و منازعات از جمله تفسیر مجمع البیان دارد کهدر آن آراء و نظرات فرق مختلف را بیان کرده است. تسلط طبرسی بر اوضاع زمان و مکان و شناخت علمی او، سبب شده است اندیشه ای منحصر به فرد در عصر تقیه شکل گیرد و راه گشای حل بحران های زمانه او که با بحران های عصر حاضر شباهت های بسیاری دارد، باشد.

Keywords:

ابوعلی طبرسی , اندیشه ی سیاسی , رویکرد ایتلافی , تفسیر قرآن