بررسی سرمایه ی اجتماعی و رفاه اجتماعی در رابطه ی دولت و ملت ایران معاصر

رابطه ی دولت و ملت در جهان مدرن امروزی، مساله ی مهمی است؛ این امر در تاریخ معاصر ایران نیز قابل بررسی است. در همین راستا، متن حاضر روی سنجش ارتباط بین دولت و ملت در چارچوب مفاهیم سرمایه ی اجتماعی و رفاه اجتماعی متمرکز شده و با واسطه ی مفهومی اعتماد در سطوح اجتماعی (افقی) و سیاسی (عمودی) و به صورت رابطهی متقابل مورد مداقه قرار گرفته است. ضرورت این کار به دلیل اثرگذاری شدید سرمایه ی اجتماعی و تمایلات و نگرش های اجتماعی در توسعه است؛ بنابراین، چگونگی تاثیرگذاری سرمایه و رفاه اجتماعی بر دگردیسی های رابطه ی دولت و ملت در ایران مورد مطالعه قرار خواهد گرفت. پرسش اصلی حول این است که وضعیت سرمایه ی اجتماعی در ایران کنونی چگونه در شکل دادن به رابطه ی دولت و ملت اثر می گذارد فرضیه ی ما بر اساس مداقه در روابط اجتماعی و سیاسی در وضعیت ساختاری ایران صورت بندی شده است که می تواند هم شکاف های متقدم و متاخر بین مبانی دولت و ملت را پوشش دهد و هم راهکار احتمالی ترمیم آنها را دربر بگیرد. این متن با روش کیفی و تاریخی و با بهره گیری از نگرش دیالکتیکی پردازش شده و مشخص می کند که تحولات پایه ای در سطوح اجتماعی و سیاسی تاریخ معاصر ایران، تداوم نسبی یافته است و سرمایه ی اجتماعی در حالتی بحرانی قرار دارد.

Keywords:

دولت , ملت , سرمایه ی اجتماعی , اعتماد , رفاه اجتماعی , ساخت اجتماعی , ساخت سیاسی