بررسی نقش حمایت اجتماعی ادراک شده و تاب آوری در پیش بینی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

زمینه و هدف : علیرغم تلاش های انجام شده، باز هم کیفیت زندگی بیماران دیابتی با اختلالاتی همراه بوده است. در سال های اخیر، محققین به عوامل روانی – اجتماعی که احتمال دارد روی بیماری و کیفیت زندگی بیمار تاثییر گذارد توجه نموده اند. لذا هدف از این مطالعه تعیین نقش حمایت اجتماعی ادراک شده و تاب آوری در پیش بینی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود.مواد و روش ها : این مطالعه تحلیلی – مقطعی در سال 1397 بر روی 55 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به بیمارستان خاتم الانبیاء شوشتر انجام گرفت که با استفاده از روش دردسترس طی یک ماه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از فرم اطلاعات دموگرافیک، مقیاس کیفیت زندگی (WHOQOL-BREF)، تاب آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC) و مقیاس حمایت اجتماعی ادراک شده (MSPSS) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آزمون های استنباطی همچون ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار آماری SPSS-16 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج : یافته ها نشان داد، میانگین سنی افراد شرکت کننده 10/97 ± 37/85 بدست آمد. 52/7% (29 نفر) زن، 47/3% (26 نفر) دارای تحصیلات زیر دیپلم، 61/8% (34 نفر) متاهل و 52/7% (29 نفر) ساکن روستا بودند. نتایج نشان داد، تاب آوری (r=0.56)، حمایت دوستان (r=0.43)، حمایت خانواده (r=0.64) و نمره کل حمایت اجتماعی ادراک شده (r=0.51) با کیفیت زندگی ارتباط آماری مثبت و معنی داری داشتند (P=0.001). همچنین تحلیل های واریانس نشان داد، متغیرهای تاب آوری، دوستان و افراد مهم زندگی 43 درصد واریانس کیفیت زندگی را پیش بینی کردند.نتیجه گیری : با توجه به این که متغیرهای تاب آوری، حمایت دوستان و حمایت شخص پیش بینی کننده های معنی داری برای کیفیت زندگی هستند، می توان با ایجاد چنین ظرفیت هایی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو را بهبود بخشید.

Keywords:

حمایت اجتماعی , تاب آوری , کیفیت زندگی , دیابت