شیوه های تمایز شاعر از تخلص (نشانه های تجرید در کاربرد تخلص)
Publish place: Journal of Lyrical Literature Researches، Vol: 13، Issue: 24
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 427
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLLR-13-24_001
تاریخ نمایه سازی: 8 خرداد 1398
Abstract:
تخلص، نام شعری شاعر است که در پایان غزل می آید. یکی از کارکردهای تخلص، آن است که تخلص، گویندهء شعر میشود. از زمان افلاطون تا کنون نظراتی ارائه شده مبنی بر اینکه شاعر، راویای دارد که شعر را بر زبان شاعر جاری میسازد این نکته در علم بلاغت، در ذیل گونهای از صنعت تجرید مطرح شدهاست. نگارنده در این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی نشانه هایی را بر شمرده است که نشان میدهد برخی از غزل سرایان از این نکته ی هنری و بلاغی آگاه بوده و از آن بهره بردهاند. نشانههای تمایز شاعر از تخلص، به دو دسته تقسیم می شود: نشانههای لفظی و نشانههای معنایی. در این تحقیق علاوه بر ذکر شیوههای تمایز شاعر از تخلص یا نشانههای تجرید ، شخصیت تخلص با توجه به تشبیهاتی که تخلص در آن مشبه به قرار گرفته، توصیف و تحلیل شده است.
Keywords:
Authors
زهره احمدی پوراناری
دانشگاه فرهنگیان
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :