اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی پنج عاملی با آموزش مهارت های زندگی بر انگیزه پیشرفت و حرمت خود دانش آموزان

هدف از این پژوهش، مقایسه اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی پنج عاملی با آموزش مهارتهای زندگی بر انگیزه پیشرفت و حرمت خود دانش آموزان دختر دوره ابتدایی بود. این پژوهش از نوع شبه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری دو ماهه با گروه گواه بود.در این پژوهش 28 دانش آموز دختر 9 تا 11 سال به صورت در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایشی (هر گروه 14 نفر) قرار داده شدند. هر دو گروه به پرسشنامه های حرمت خود کوپر اسمیت (1967) و پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس (1970) پاسخ دادند. سپس یک گروه به مدت 10 جلسه 60 دقیقهای، آموزش مهارتهای مثبت اندیشی پنج عاملی و گروه دیگر به مدت 10 جلسه 60 دقیقه ای، آموزش مهارت های زندگی دریافت کرد.به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد بین دو گروه اثربخشی آموزش مهارتهای مثبت اندیشی پنج عاملی و مهارت های زندگی در متغیرهای حرمت خود و انگیزه پیشرفت در مرحله پس آزمون و پیگیری تفاوت معناداری وجود ندارد. لذا آموزش مهارتهای مثبت اندیشی پنج عاملی به همان اندازه مهارتهای زندگی در افزایش حرمت خود و انگیزه پیشرفت موثر است.

Keywords:

حرمت خود , انگیزش پیشرفت , مهارت های زندگی , مهارت های مثبت اندیشی پنج عاملی