ارزیابی اعمال محدودیت ترافیک جاده ای با استفاده از نتایج ترددشمارهای هوشمند (مطالعه موردی: محور تهران- قم)

امروزه با توجه به رشد روز­افزون خودرو و افزایش سفرها و همچنین محدودیتهای مالی جهت توسعه راه­ها، متولیان شبکه­های حمل و نقل بدنبال مدیریت تقاضای سفر هستند. اعمال محدودیت­های ترافیکی از جمله روش هایی است که با کاهش در عرضه و تقاضای سفر به مدیریت تقاضای سفر می­پردازد. در این مقاله بمنظور بررسی اثرات اعمال محدودیت تردد برای وسایل نقلیه سنگین، محور جاده قدیم قم-تهران و محورهای جایگزین آن در ایامی که برای وسایل سنگین محدودیت تردد وجود داشت، مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات تردد خودروها در سه بازه زمانی (الف) زمان اعمال محدودیت، (ب) بازه زمانی مشابه با آن در هفته قبل و (ج) بازه زمانی مشابه با آن پس از اعمال محدودیت، از ترددشمارهای نصب شده در هر یک از محورها استخراج گردید. بر اساس نتایج مشاهده گردید که طی زمان اعمال محدودیت علاوه بر کاهش تعداد وسایل نقلیه سنگین، تردد وسایل نقلیه سبک نیز کاهش قابل توجهی داشته­اند و هدفی که از پیش تصور شده بود مبنی بر ممنوعیت تردد برای وسایل نقلیه سنگین در جاده قدیم قم-تهران و انتقال بخشی از ترافیک وسایل نقلیه سبک از آزادراه به جاده قدیم محقق نشده است. همچنین بر اساس داده­های ثبت شده در محورهای جایگزین، تغییر چندانی در حجم تردد وسایل نقلیه سنگین نسبت به بازه­های زمانی دیگر مشاهده نمی­شود.

Keywords:

برنامه ریزی حمل و نقل , مدیریت تقاضا , اعمال محدودیت , ترددشماری هوشمند