ارزیابی تاثیر ریزش آوار بر کارایی شبکه معابر در زلزله های احتمالی (مطالعه موردی: منطقه ثامن مشهد)

شهر مشهد، به ­واسطه قرار گرفتن چندین گسل فعال در اطراف و درون آن، از ریسک بالایی در برابر خطر زلزله برخوردار است. در این میان، آسیب به زیرساخت های آن به ­ویژه، شبکه معابر و بزرگراه ها، تاثیر نامطلوبی بر دسترسی به مناطق حادثه دیده می گذارد. این مقاله، میزان آسیب پذیری شبکه های ارتباطی منطقه ثامن مشهد و احتمال انسداد معابر این منطقه در اثر فروریزش ساختمان ها پس از زلزله را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد. این مطالعه به روش مدل­سازی با بیان ریاضیاتی انجام پذیرفت و مناطق بحرانی و دارای ریسک پذیری ناشی از محاسبه درجه محصوریت معابر منطقه، با استفاده از امکانات و توانایی های نرم افزار ArcGIS مشخص گردیدند. مدل­سازی ریاضیاتی و درجه سازگاری معابر منطقه نشان داد که 58/2 درصد از معابر در صورت تخریب ساختمان های بدنه آنها، دارای سازگاری کاملا نامناسب می گردند و با توجه به عدم رعایت تناسب ارتفاع ساختمان به عرض معبر، 46/3 درصد از آنها در موقعیت خطرناکی قرار خواهند گرفت؛ در نهایت، نتایج به­ دست آمده از سیستم اطلاعات جغرافیایی، نشان می دهد که با محاسبه شاخص درجه محصوریت و معیار قرار دادن آن به طور صرف، اکثر مسیرهای موجود در زمان بروز حادثه بسته خواهند شد و کار دسترسی و امدادرسانی را با مشکل مواجه خواهند ساخت؛  بنابراین، معابر این منطقه تا زمان پایان اصلاح و بازسازی، در صورت بروز فاجعه هایی چون زلزله و دیگر حوادثی که نیاز به امدادرسانی فوری داشته باشند، نمی تواند نقش چندان موثری در کاهش آسیب پذیری و امدادرسانی فوری ایفا نمای

Keywords:

آسیب پذیری , منطقه ثامن مشهد , زلزله , شبکه معابر