بررسی رابطه حس تعلق و میزان رضایت مندی از سکونت در محله های شهری نمونه های مورد مطالعه: محله های شش بادگیری و شهرک دانشگاه در شهر یزد

از گذشته های دور محلات مسکونی در شهرها، به عنوان سلول های حیات شهری دارای نقش اساسی در زندگی ساکنان آنها بوده اند. به دنبال تجمع بیشتر افراد با ویژگیهای مشترک در یک محدوده، آن بخش از شهر دارای هویت خاص و شناخته شده ای بود که سبب تمایز آن از دیگر بافت های اطراف می گردید. امروزه سیر نادرست و حرکت های معیوب آنچنان وضعی را بوجود آورده که در بافت های جدید شهری، ویژگی سنتی محله از بین رفته و ارزشهایی همچون روابط همسایگی، آرامش و.... همگی رنگ باخته و حتی در بعضی از موارد اسمهای جدید مانند فاز، بلوک و... جای اسم محله را به خود گرفته است.نتایج حاصله از پژوهشی که توسط هودسنی انجام گرفته است نیز بیانگر آنست که گسست موجود در ساختار فضایی محلات امروز و از بین رفتن هویت کالبدی محدوده سبب از بین رفتن ساختار اجتماعی پیوسته میان ساکنان وکاهش ارتباطات و تعاملات میان مردم گردیده است. رضایت مندی سکونتی نیز عامل مهمی در توصیف کیفیت زندگی ساکنان یک محیط مسکونی و همچنین عامل اصلی تحرک سکونتی است. چنانچه این نوع از رضایتمندی تامین نگردد، محلات شامل ساکنانی خواهند بود که هیچ گونه حس تعلق و مسوولیتی در قبال محله زندگی خود نخواهند داشت، از این رو یا از محله مورد نظر نقل مکان نموده و یا به دلایلی چون مسائل اقتصادی مجبور به ادامه زندگی در آن محله با سطح نارضایتی بالا می باشند .هدف این پژوهش بررسی شاخص های حس تعلق و شاخص رضایتمندی در محلات شهری و مقایسه ی تطبیقی این دو و چگونگی ارتقاء شاخص رضایتمندی و حس تعلق در محلات شهریست. دونمونه از مرکز محله های شهر یزد یکی در بافت تاریخی و دیگری در بافت جدید شهر مورد مطالعه قرار گرفته اند. روش پژوهش همبستگی و از آزمون های آماری کولموگراف اسمیرنف و رگرسیون چندگانه برای تعیین رابطه، شدت و جهت رابطه بین متغیر های مستقل و وابسته استفاده شده است.

Keywords:

حس تعلق , رضایتمندی , هویت مکان , بافت تاریخی , بافت جدید