هستی شناسی ماتریالیستی: مقایسه فلسفه چارواکه و فلسفه اپیکوری

در تاریخ اندیشه هند، فلسفه چارواکه (لوکایاتا) تنها مکتبی است که با مبانی نظری ماتریالیستی، از رهگذر نفی ساحت ماوراء حس، یگانه واقعیت را ماده و تنها ادراک معتبر را ادراک حسی می­داند. فلسفه اپیکوری، به­ویژه به دلیل بیان جهان­شناسی اتمیستی، ظاهرا شبیه­ترین مکتب فکری به چارواکه است. پژوهش پیش­رو به روش مقایسه­ای-تحلیلی و به­منظور نشان­دادن فراگیری اندیشه­های ماتریالیستی انجام گرفته است و یافته­های آن نشان می­دهند که در نگرش­های هستی­شناختی مکتب اپیکوری و فلسفه چارواکه هم وجوه اشتراک و هم نقاط افتراق وجود دارند. در این دو مکتب، صرفا ماده واقعیت دارد، علل فاعلی و غایی جهان نفی می­شوند، وجود انسان تنها برمبنای بعد مادی­اش تبیین شده و نیز هر گونه جوهر و هستی پس از مرگ یا آگاهی مجزا از بدن، انکار می­گردد. لکن در حالی­که وجود عناصر اولیه مادی و نشات کثرات از آنها در چارواکه تبیینی حسی دارد، در مکتب اپیکوری از وجهی کاملا عقلی برخوردار است. این دو فلسفه، درباره شمار عناصر مادی تشکیل­دهنده عالم هستی، چیستی و انواع آنها، همچنین درباره مشهود یا نامشهود بودن آنها تفاسیر متفاوتی را ارائه می­کنند. برخلاف چارواکه که به نفی خدایان و ارواح می­پردازد، اپیکوریسم خدایان و ارواح را ثمره ترکیب اتم­های ویژه­ای می­داند.

هستی شناسی ماتریالیستی: مقایسه فلسفه چارواکه و فلسفه اپیکوری Keywords:

چارواکه , اپیکوری , هستی شناسی , ماتریالیسم , واقعیت , ماده