بررسی اثر یون های مس و روی بر فعالیت آنزیم میروزیناز و تشکیل سولفارافان در گیاه Lepidium draba

میروزیناز یک آنزیم بتا-تیوگلوکوزید گلوکوهیدرولاز است که با جدا نمودن یک گلوکز از گلوکوزینولات­ها یک حدواسط ناپایدار بنام آگلیکون تولید می­نماید. اگلیکون تحت شرایط محیط بازآرایی نموده و به ترکیبات مختلفی از قبیل  تیوسیانات، ایزوتیوسیانات و نیتریل تبدیل می­شود که از بین آن­ها، ایزوتیوسیانات­ها اهمیت دارویی بسیاری دارند. سولفارافان یکی از مهم­ترین ایزوتیوسیانات­ها است که از هیدرولیز گلوکوزینولات گلوکورافانین توسط میروزیناز بدست می­آید. در این تحقیق، جهت بررسی اثر یون­های مس و روی بر فعالیت آنزیم میروزیناز و بازآرایی قطعه آگلیکون در گیاه ازمک (Lepidium draba)، بترتیب مقدار گلوکز و مقدار سولفارافان تولید شده مورد آنالیز قرار گرفتند. نتایج نشان­دهنده افزایش معنی­دار فعالیت آنزیم میروزیناز در غلظت 8 میکرومولار یون روی در مقایسه با نمونه شاهد می­باشد، البته با افزایش غلظت این یون در محیط، فعالیت آنزیم بطور معنی­داری کاهش یافت. در حالیکه در حضور یون­های مس، فعالیت این آنزیم در تمامی غلظت­ها نسبت به نمونه شاهد به طور معنی­داری افزایش یافت و بیشترین میزان فعالیت در غلظت 4 میکرو­مولار­ یون مس مشاهده گردید. از طرف دیگر، مقدار سولفارافان در حضور هر دو یون به ویژه یون روی نسبت به نمونه شاهد کاهش یافت. از مجموع نتایج چنین استنباط می­شود، یون­های مذکور به ویژه عنصر مس در غلظت­های کم اثر تحریکی بر فعالیت میروزیناز دارد. همچنین این یون­ها به ویژه یون­ روی بر بازآرایی آگلیکون نیز تاثیر داشته و مسیر بازآرایی را به سمت ترکیباتی دیگر، غیر از ایزوتیوسیانات­ها منحرف می­کنند. لذا حضور یون­های فلزی در طی واکنش سبب کاهش تولید سولفارافان می­گردد.

Keywords:

گلوکوزینولات ها , میروزیناز , ایزوتیوسیانات , سولفارافان , گلوکورافانین