اگر به فرایند تهیه و اجراء طرحهای ترافیک و حمل و نقل شهری کشور نظری افکنده شود آنچه که بیشتر جلب توجه می نماید بخشی گرائی و تاکید خاص روی جنبه های فنی و تکنولوژیکی این طرحها است . با تبعی تلقی نمودن نقش عوامل تاثیر گذار ، سعی بر این است که با ارائه تسهیلات و تجهیزات جدید ، مسائل و مشکلاتی چون راه بندانها ، تصادفات ، تخلفات ترافیکی ، کمبود پارکینگ ، زمانهای طولانی انتظار ، کمبود شبکه ارتباطی ، آلودگی هوا ، صدا و نظایر آن کاهش یابد .
با چنین اوضاعی ، مقاله حاضر درصدد تبیین کلی روشها و ابزارهای
برنامه ریزی شهری به منظور
کنترل ترافیک و حمل و نقل شهری می باشد . این مطالعه به روش توصیفی انجام می گیرد و منابع مطالعاتی آن در برگیرنده اطلاعات کتابخانه ای می باشد . در این مقاله با انطباق ابزار های شهرسازی با واقعیات ترافیک و حمل و نقل شهری به این نکته تاکید می شود که لازمه توسعه پایدار در ترافیک توجه اصولی به امر
مکان یابی ، ترکیب و توزیع بهینه کاربری ها ، منطقه بندی ، تراکم و سرانه های شهری ، الگوی توسعه ، سازمان فضائی شهر ، تقویت گذرهای پیاده و
دوچرخه و مواردی از این دست می باشد