تاثیر سبک های همکاری، اجتناب و مصالحه مدیریت تعارض بر اثربخشی معلمان با نقش تعدیل گر متغیرهای جمعیت شناختی.

درسازمان بین افراد رابطه وجود دارد و قدر مسلم است که درجایی که رابطه وجود دارد، تعارض هم وجود خواهد آمد چرا که انسان ها هر یک عقاید و خصوصیات متفاوت دارند که این می تواند منجر به عدم تفاهم و بروز تعارض شود. پژوهش حاضر به دنبال تعیین اثر بین سبک های همکاری، اجتناب و مصالحه مدیریت تعارض بر بر اثربخشی معلمان با نقش تعدیل گر ویژگی های جمعیت شناختی در معلمان دبیرستانی شهرستان ساری بوده است. این پژوهش از لحاظ نوع تحقیق، همبستگی و کاربردی می باشد. سبک های مدیریتتعارض توسط پرسش نامه استاندارد داریا و پرز 2015 و اثربخشی معلمان به وسیله پرسش نامه تیلور و برنت 2013 اندازه گیری شد. پایایی و روایی ابزار پژوهش با استفاده از ضریب بارهای عاملی، آلفاکرونباخ، پایایی ترکیبی، روایی صوری و روایی همگرا و روایی واگرا بررسی شد. سپس اطلاعات حاصل با استفاده از نرم افزار Spss و Smart – PLS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن است که بین سبک های همکاری و مصالحه مدیریت تعارض با اثربخشی معلمان اثر مثبت معناداری وجود دارد اما سبکاجتناب بر اثربخشی معلمان تاثیرگذار نیست. هم چنین نقش تعدیل گر ویژگی های جمعیت شناختی (جنسیت، سطح تحصیلات) بر اثر بین سبک مصالحه بر اثربخشی معلمان تایید نشده است.

Keywords:

سبک همکاری , سبک اجتناب , سبک مصالحه , سبک های مدیریت تعارض , اثربخشی معلمان