معیارهای اندازه گیری و کنترل نشست در حفاری مکانیزه جهت تونل سازی شهری (مطالعه موردی خط 2 تونل متروی شیراز)

هدف از تهیه این مقاله بررسی روشهای تعیین میزان نشست ناشی از عملیات تونل سازی به روش مکانیزه توسط دستگاه EPB میباشد. پایداری جبه ه کار یکی از پارامترهای مهم و اساسی در حفاری تونلهای شهری به روش مکانیزه است. کنترل و ایجاد پایداری سینهکار تونل در زمان حفاری با کنترل دو عامل مهم و اساسی فشار نگهداری سینه کار که توسط حفاری ایجاد میشود و نسبت تخلیه مصالح حفاری شده قابل دستیابی است. به طور کلی از دلایل نشست ناشی عملیات حفاری مکانیزه در مناطق کم عمق شهری میتوان به پایین آمدن تراز آب زیرزمینی و کاهش میزان حجم آب در خاک مستعد تغییر حجم، افزایش حجم مصالح تخلیه شده نسبت به حجم واقعی حفاری، و ... اشاره کرد. در این مقاله پس از محاسبه میزان نشست به دو روش تجربی(نشست زمین بدون درنظر گرفتن تاسیسات فوقانی (green-field) در اثر حفاری تونل) و روش عددی (با توجه به قابلیت روش اجزای محدود در مدلسازی پیچیدگی ها و حساسیت آن به پارامترهایی که در مدلسازی خاک، سازه و مراحل ساخت) میزان نشست ناشی از حفاری مکانیزه برای یک تونل محاسبه میشود و سپس معیارهای کنترل نشست بررسی میشود.

Keywords:

نشست , تونل سازی مکانیزه , خسارت.