بررسی تطبیقی وطن دوستی در اشعار بهار و سایه

میرزا محمدتقی صبوری (1266 – 1330 ه. ش.) ملقب به ملک الشعرا و متخلص به بهار یکی از برجسته ترین و درخشان ترین چهره های ادبی دوره ی مشروطه است. هوشنگ ابتهاج (متولد 1306 ه. ش.) متخلص به سایه نیز یکی از شاعران برجسته ی معاصر است. ابتهاج اگرچه در آغاز، دل در گرو رمانتیسم فردی (عشق) داشت، ولی پس از کودتای 28 مرداد 1332 به رمانتیسم اجتماعی (سیاست) گرایش پیدا کرد. مفهوم وطن یکی از مفاهیم مشترک و قابل بررسی در اشعار این دو شاعر است که این پژوهش در پی تبیین آن است.روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است. داده ها به شیوه ی کتابخانه ای و سندکاوی با استفاده از روش تحلیل محتوا بررسی شده اند. در این پژوهش نگارندگان تلاش کرده اند دیدگاه های این دو شاعر را درباره ی مسائل و رخدادهایی که به نوعی با حس وطن دوستی آمیخته اند، مورد بررسی قرار داده، بازتاب آن را در اشعار این دو شاعر واکاوی نمایند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که مصداق های میهن دوستی و وطن خواهی در افکار و اندیشه های بهار و سایه غالبا مشترک یا نزدیک به هم است با این تفاوت که این مصداق ها در شعر بهار صریح و بی پرده و در شعر سایه پوشیده و در لفافه ی سمبل های اجتماعی بیان شده اند.

بررسی تطبیقی وطن دوستی در اشعار بهار و سایه Keywords:

وطن , وطن دوستی , شعر مشروطه , استبدادستیزی , آزادی