آثار یک دوره تمرین هوازی و مصرف خوراکی استویا بر شاخص های گلیسمیک، مقاومت به انسولین و عملکرد سلول های بتای موش های صحرایی دیابتی

هدف از اجرای این پژوهش، بررسی اثر تمرین هوازی و مصرف عصاره استویا بر شاخص های گلیسمیک، مقاومت به انسولین و عملکرد سلول های بتای موش های صحرایی دیابتی بود. در این مطالعه، 28 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین وزنی 8/15± 86/188 گرم به طور تصادفی به چهار گروه (کنترل دیابتی، دیابتی تمرین، دیابتی عصاره و دیابتی تمرین همراه با مصرف استویا) تقسیم شدند. تمرینات هوازی شامل دویدن روی نوار گردان، پنج روز در هفته به مدت شش هفته بود و دریافت عصاره نیز برای همین مدت ادامه یافت. در پایان مداخله سطوح گلوکز، انسولین سرم برای سنجش شاخصHOMA-IR  و HOMA-β اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که برنامه تمرینی هوازی و دریافت عصاره استویا سبب کاهش معنادار سطوح گلوکز و افزایش معنادار HOMA-β درگروه های تجربی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (0.05P <). سطوح مقاومت به انسولین، در گروه های تجربی پایین تر از گروه دیابتی بود؛ اما این تفاوت به لحاظ آماری معنادار نبود(P > 0.05)؛ بنابراین، می توان نتیجه گرفت که تمرین هوازی و مصرف عصاره استویا، هرکدام به تنهایی و ترکیبی می توانند به بهبود معنادار گلوکز و عملکرد سلول های بتای پانکراس موش های صحرایی دیابتی منجر شوند. افزون براین، مصرف عصاره همراه با تمرین در مقایسه با مصرف عصاره استویا و تمرین هوازی، به تنهایی می توانند تاثیر مضاعفی داشته باشند.

Keywords:

دیابت , استویا , تمرین هوازی , مقاومت به انسولین , شاخص عملکرد سلول بتا