ارتقاء کارایی نوفه زدایی TV و GSTV در فضاهای RADWT و DTRADWT

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 522

This Paper With 27 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JRAG-5-1_003

تاریخ نمایه سازی: 21 خرداد 1398

Abstract:

ش رادار زمین نفوذ (GPR) به منزله یک روش غیر مخرب به منظور آشکارسازی اهداف زیرسطحی واقع در عمق کم، بر اساس ارسال امواج الکترو مغناطیسی به درون زمین و ثبت بازتابهای دریافت شده از امواج ارسالی، مورداستفاده قرار می گیرد. ثبت نوفه در برداشت داده های GPR اجتناب ناپذیر است. داده های رادار حاوی انواع گوناگونی از نوفه ها میباشند. نوفه اتفاقی در زمان داده برداری کیفیت داده ها را تحت تاثیر قرار می دهد. در این مقاله از دو روش تغییرات کلی و تنکی گروهی جهت تضعیف نوفه از دادههای رادار در فضای موجک اتساع گویا و فضای موجک اتساع گویا دوشاخه استفاده میشود. روش تغییرات کلی یک روش برای تضعیف نوفه به روش وارون سازی می باشد. نوع توسعه یافته آن تنکی گروهی تغییرات کلی GSTV نامیده می شود. روش تغییرات کلی و روش تنکی-گروهی تغییرات-کلی در تضعیف نوفه بسیار موثر است. بدین منظور در ابتدا داده رادار به حوزه موجک اتساع گویا دو شاخه DTRADWT و حوزه موجک اتساع گویا (RADWT) برده شده و و تضعیف نوفه توسط دو روش وارون سازی تغییرات-کلی و وارون سازی تنکی-گروهی تغییرات-کلی بر روی دو داده مصنوعی و حقیقی انجام گردید. در داده مصنوعی علاوه بر بررسی کیفی، طیف توان برای سیگنال حقیقی ، سیگنال نوفه ی شده و سیگنال تضعیف نوفه شده انجام گردید. در نهایت تضعیف نوفه در این دو روش در هر دو فضا با یکدیگر مقایسه شده اند . نتایج نشان می دهد حوزه موجک در تضعیف نوفه موثرتر از فضای زمان است. همچنین روش نوفه زدایی FX به عنوان یک روش استاندارد برای مقایسه با این روشها انجام گردید. نتایج نشان می دهد GSTV در تضعیف نوفه موثرتر و قوی تر از TV عمل نموده است. همچنین مشخص گردید که فضای DTRADWT با ارائه تجزیه زمان-فرکانس موثر مبتنی بر ضرایب گویا توانسته است در پیاده سازی روشهای مطرح شده، نوفه زدایی و ارتقاء قابل توجهی ایجاد نماید.

Keywords:

رادار زمین نفوذ , نوفه اتفاقی , تبدیل موجک اتساع گویا. تغییرات کل. تنکی-گروهی

Authors

امین ابراهیمی بردر

دانشجو دکتری، موسسه ژئوفیزیک، دانشگاه تهران

بهروز اسکوئی

استاد، موسسه ژئوفیزیک، دانشگاه تهران

علیرضا گودرزی

استادیار، دانشکده علوم و فناوری نوین، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته.