بررسی آسیب پذیری یک قاب خمشی فولادی و مقاوم سازی آن با استفاده از مهاربندهای واگرا

ساختمان های موجود که بر اساس آیین نامه های قدیم طراحی شده اند، اغلب در مقابل زلزله آسیب پذیر هستند. در سال های اخیر روش های طراحی بر پایه عملکرد در اغلب آیین نامه های لرزه ای مورد توجه قرار گرفته است. در این آیین نامه های از دو روش غیرخطی استاتیکی و روش غیرخطی تاریخچه زمانی برای ارزیابی ساختمان های موجود استفاده می شود.. روش غیرخطی استاتیکی به دلیل سادگی در بیشتر موارد به روش تاریخچه زمانی ترجیح داده می شود. حال آنکه در این روش اغلب از مشارکت مود های بالاتر ارتعاش صرف نظر می شود. برای مقاوم سازی ساختمان های آسیب پذیر، اغلب از روش های سنتی استفاده می شود که یکی از آنها استفاده از مهاربندهای واگرا می باشد. زیرا مقاوم سازی با روش های سنتی، هزینه های کمتری را نسبت به روش های مدرن در بر می گیرد. با توجه به موارد ذکر شده، در مقاله حاضر به بررسی آسیب پذیری یک قاب فولادی با استفاده از روش توسعه یافته بار افزون متوالی پرداخته می شود. هدف از این کار، ارزیابی اثر مشارکت مودهای بالاتر ارتعاش در تخمین آسیب پذیری ساختمان های موجود می باشد. همچنین در این مطالعه از معیار تغییرمکان ماندگار به عنوان یک معیار بسیار مهم در تعیین میزان خسارت های وارد به قسمت های غیرسازه ای ساختمان موجود، استفاده می شود.

Keywords:

آسیب پذیری , بار افزون متوالی , مشارکت مودهای بالاتر , تغییرمکان نسبی ماندگار , مقاوم سازی