بررسی ایجاز در زبان طرح

شعر طرح، ایجاز زمانه ماست و از زیر­مجموعه­های شعر کوتاه به شمار می­رود، اما با وجود کوتاهی، قابلیت دربرگیری تمامی دغدغه­های انسان معاصر را داراست. حال اگر در این نوع شعر موجز، ذهنی توانمند و قلمی کارآمد، با گزینش کمترین واژگان و چینش هوشمندانه آن­ها، بیشترین معانی را به نمایش بگذارد و به اصطلاح بلاغیون به ایجاز دست یابد، شگفتی­ای با عنوان ایجاز در ایجاز آفریده است که از نظر نگارندگان، اوج هنر کلامی در شعر مدرن انسان معاصر به شمار می آید و دست­یابی بر چنین شگردی، با توجه به فرم ویژه شعر طرح، اهمیتی به مراتب فزون­تر می­یابد.        در پژوهش پیش­رو، کوششی در جهت نمایاندن کارکرد ایجاز در زبان طرح صورت گرفته است و برای دست­یابی بر این مهم، نگارندگان، تمامی نمونه­های موفق مکتوب مرتبط با موضوع مورد بحث را به صورت جستجوی کتابخانه­ای، از نظر گذرانده و به تبیین علمی و کاربردی انواع مختلف ایجاز در شعر طرح پرداخته­اند.        یافته­های مقاله حاضر، نشان دهنده اهمیت فوق­العاده ایجاز در شعر کوتاه- به طور اعم- و شعر طرح- به طور اخص- است. شعر طرح با فرم و ساختار کوتاه و ویژه خود، فرصت چندانی در اختیار شاعر قرار نمی­دهد؛ بنابراین اگر شاعر معاصر خواهان نمایاندن تمامی جوانب زندگی انسان معاصر برای مخاطبان جدی شعر، در راه روشن و ساختار دلخواه شعر طرح باشد، تنها گزینش زبانی موجز و بیانی رعدآسا و تاثیرگذار و بهره­گیری از صنعت ایجاز به بهترین شکل ممکن، تضمینی بر موفقیت او به شمار می­رود.  

Keywords:

شعر طرح , شعر معاصر , ایجاز قصر , ایجاز حذف , ایجاز مفهومی , ایجاز تصویری