زبان قرآن از دیدگاه مولوی
Publish place: Ketabeghayyem، Vol: 8، Issue: 18
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 359
This Paper With 28 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_KGY-8-18_010
تاریخ نمایه سازی: 25 خرداد 1398
Abstract:
زبان دین از جمله مباحث فلسفه دین و خاستگاه آن، نگاه نقادانه متفکران جهان غرب به متون مقدس است که با راه یافتن به جهان اسلام باعث پیدایش بحث زبان قرآن شد. با توجه به راه یافتن این نگاه نقادانه به جوامع اسلامی و قرآن، بحث از حقیقت زبان قرآن و دیدگاه متفکران اسلامی در این زمینه اهمیت پیدا میکند. در این مقاله پس از طرح سوالات اساسی زبان قرآن و بررسی مولفههای آن در آثار مولوی جلال الدین بلخی، مشخص میشود که زبان قرآن از دیدگاه او زبانی تالیفی، معنادار، معرفت بخش و قاعدهمند است؛ هر چند در برخی از تاویلات معرفت شناسانه خود، رویکردی ساختارشکن دارد. وی مفردات الفاظ قرآن را موضوع برای معانی عامه میداند؛ از همین رو با استفاده از نظریه روح معنا، به تبیین آیات متشابه قرآن پرداخته و با گسترش این نظریه به دیگر آیات، به توسعه معانی و مصادیق آیات قرآن میپردازد.
Keywords:
Authors
محمد رضا عزتی فردوئی
دانشجوی دکتری دانشگاه قم رشته علوم قرآن و حدیث
محمد هادی مفتح
دانشیار دانشکده الهیات دانشگاه قم