امامت و توحید حقیقی؛ تفسیری عرفانی بر حدیث سلسله الذهب

امام رضا(ع) در حدیث سلسله الذهب خود را از شرایط کلمه اخلاص دانسته است؛ کلمه­ای که دژ الهی است و هر که در آن داخل شود، از عذاب الهی ایمن می­ماند. با در نظر گرفتن مبانی عارفان می­توان این حدیث شریف را اینگونه توضیح داد که هر یک از امامان معصوم، انسان کامل یعنی جلوه تام الهی در این عالم است که از نظر وجود شناسی و معرفت شناسی، واسطه بین حق و خلق می­باشد. بنا بر آیات قرآن کریم، خداوند، ظاهر و باطن است. ظهور کامل خداوند، انسان کامل است که بدون او، مرتبه شهادت ناقص می­ماند. در واقع، حقیقت انسان کامل در مرتبه غیب است و ظهورش، امانتی از مرتبه غیب در مرتبه شهادت است. از آنجا که ذات خداوند، غیب مطلق است، او را فقط از طریق امام معصوم می­توان شناخت و چون امامان معصوم، نوری واحد و متحد با حقیقت محمدیه هستند، شناخت امام زمان، در واقع معرفت به توحید خداوند است. آدمی بعد از صفای نفس و آراسته شدن به کمال علمی و عملی می­تواند امام معصوم را درک کند و به بهشت الهی وارد شود.  

Keywords:

سلسله الذهب , امام معصوم , ولایت , انسان کامل , حجت خداوند , بهشت معنوی