تاثیر برنامه ریزی راهبردی بر اثربخشی سازمانی با نقش میانجی انعطاف پذیری سازمانی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر برنامه ریزی راهبردی بر اثربخشی سازمانی با نقش میانجی انعطاف پذیری سازمانی با ارایه یک مدل در وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون های ورزشی انجام گرفت. روش شناسی: روش پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی و مبتنی بر مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه مدیران ارشد، میانی و عملیاتی شاغل در وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون های ورزشی در سال 1395 تشکیل دادند. با توجه به تعداد کم جامعه آماری، تعداد نمونه برابر با تعداد جامعه در نظر گرفته شد. تعداد 60 پرسشنامه توزیع گردید و در مجموع 46 پرسشنامه مورد سنجش قرار گرفت. از پرسشنامه اصلاح شده برنامه ریزی راهبردی و انعطاف پذیری سازمانی یزدان پناه و سلطانی (1393) و پرسشنامه 20 سوالی اثربخشی سازمانی هسو (2002) استفاده شدکه پایایی آنها با روش آلفای کرونباخ تایید شد. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با استفاده از نرم افزارهای spss نسخه 20 و pls نسخه 3 انجام شد. یافته ها: نتایج مدل معادلات ساختاری نشان داد برنامه ریزی راهبردی بر انعطاف پذیری سازمانی و انعطاف پذیری سازمانی نیز بر اثربخشی سازمانی اثر مثبت و معنادار داشت و نقش واسطه ای انعطاف پذیری در ارتباط میان برنامه ریزی راهبردی و اثربخشی تایید شد. همچنین از بین متغیرهای انعطاف پذیری سازمانی، انعطاف پذیری تکنولوژی و پژوهشی اثر معناداری بر اثربخشی سازمانی نداشتند. اما به ترتیب متغیرهای انعطاف پذیری آموزشی، انعطاف پذیری ساختاری و انعطاف پذیری مالی بیشترین تاثیر را بر اثربخشی سازمانی داشتند. نتیجه گیری: توصیه می شود به منظور تقویت عوامل انعطاف پذیری آموزشی، انعطاف پذیری ساختاری و انعطاف پذیری مالی در سازما ‎ن های ورزشی بکار بست تا اثربخشی برنامه های راهبردی تقویت گردد.

Keywords:

برنامه ریزی راهبردی , اثربخشی سازمانی , انعطاف پذیری , وزارت ورزش